Tον τελευταίο καιρό όλοι με ρωτάνε για το φύλου του παιδιού που περιμένω. Και δυσκολεύομαι να απαντήσω. Δεν φταίω εγώ όμως. Αφού με αφήνουν στην αμφιβολία.... Εκεί που δείχνει ο υπέρηχος κορίτσι έρχεται ο γιατρός και με προσγειώνει. Περίμενε μου λέει. Το κορίτσι δεν είναι και σίγουρο. Μπορεί κάτι να μην είδαμε. Και παρόλο που μου σπάνε τα νεύρα το προτιμώ που είναι επιφυλακτικός από την σιγουριά της πρώτης μου γυναικολόγου που έλεγε από την αρχή ότι είναι κορίτσι το παιδί και ότι έσκιζε και τα πτυχία της ακόμα!!!! Τελικά αποδείχτηκε αγόρι αλλά αυτή δεν τα έσκισε. Φαντάζεστε να είχα αγοράσει ροζ αντικείμενα; Οπότε τώρα περιμένω υπομονετικά.

Το περιμένω είναι σχήμα λόγου. Γιατί αν παρατηρήσει κανείς τις εικόνες που διαλέγω στο pinterest  θα δει ότι μία τρελή μάνα που ακόμα δεν έχει γεννήσει και δεν ξέρει καν το φύλλο  κάνει αρχείο  με ιδέες diy για την βάπτιση. Έχει σχεδιάσει με λεπτομέρεια δυο βαπτίσεις κοριτσίστικες πάντα από τα μαρτυρικά, τη διακόσμηση μέχρι και την εκκλησία. Έτσι για ξεκάρφωμα βρήκα και μια ιδέα για αγόρι αλλά μόνο 10 φωτογραφίες έβαλα. Για παν ενδεχόμενο.

Φυσικά δεν έχω ετοιμάσει τίποτε ακόμα. Μόνο προχτές βρήκα όλα τα ρουχαλάκια  σε μεγέθη 0-6 μηνών και 6-12 που είχα ανακατεμένα μαζί με τα υπόλοιπα των παιδιών και τα έβαλα σε δυο ξεχωριστές κούτες . Θα εκτυπώσω και εικονίτσες σε αυτοκόλλητο χαρτί και θα αρχίσω την αρχειοθέτηση. Ακολουθούν τα μεγέθη 1 έτους και 2. Αλλά αυτά είναι μία άλλη ανάρτηση. Αυτό που ανακάλυψα βέβαια ήταν ότι περίμενα. Πολύ μπλε βρε παιδί μου. Και σκεφτόμουν ένα κοριτσάκι μέσα σε αυτά τα ρουχαλάκια και δεν μου ταίριαζε καθόλου.

Χτες λοιπόν πήγαμε και πάλι στον γιατρό. Νισάφι πια λέω . Αυτή τη φορά θα μου το ανακοινώσει το κορίτσι σκεφτόμουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να τρέχω  για ψώνια βέβαια αμέσως μετά. Το έχουμε σε κακό. Μετά την πρώτη γέννα που το παιδί έμεινε αρκετές μέρες στο νοσοκομείο αλλάξαμε στάση.  Στο δεύτερο είχα ετοιμάσει ότι υπήρχε στο σπίτι αλλά δεν είχα ψωνίσει ούτε μία πιπίλα. είχα φτιάξει μόνο μία λίστα με τα απαραίτητα των πρώτων ημερών και την έδωσα στον άντρα μου. Αν όλα πήγαιναν καλά θα τα ψώνιζε εκείνος. Πράγματι με το που γεννήθηκε ο μικρός μου και σιγουρευτήκαμε ότι δεν θα  την υπήρχε πρόβλημα ξανά πήρε τον γιο μας και πήγαν οι δυο τους για ψώνια. Τα διάλεξαν μόνοι τους. Και μπορεί να ήθελα να ήμουν από μία μεριά να τους καμάρωνα αλλά είχα την ευτυχία στα χέρια μου οπότε ήμουν πλήρης. Έτσι θα γίνει και αυτή τη φορά. Σύντομα θα φτιάξω μια καινούρια λίστα που θα τους την δώσω για να ψωνίσουν μόλις γεννηθεί το μωρό.

Το κακό είναι ότι δεν είμαι σίγουρη για το αποτέλεσμα αυτή τη φορά. Γιατί ναι μας το είπε ότι είναι κορίτσι (με μικρότερη επιφύλαξη τώρα) αλλά το να στέλνεις τρεις άντρες να ψωνίσουν για γυναίκα είναι οξύμωρο. Δεν ξέρω αν  θα έρθουν με φουστανάκι ή με την στολή του Παοκ για την πρώτη της  έξοδο από το μαιευτήριο. Θα θυμηθούν να πάρουν μπιμπερό και πιπίλες σε ροζ χρώμα ή θα τα δω και πάλι μπλε; Πάντως σκέφτομαι να πάρω εκείνα  τα ροζ σοσονάκια που είχα δει  online   τις προάλλες και μοιάζουν σαν παντοφλάκια για την πρώτη της έξοδο. Ε, να μην πάρει και η μανούλα κάτι;

Τις τελευταίες μέρες μοιάζαμε λίγο με το σήριαλ της ''Μουρμουρας''. Με το καινούριο ζευγάρι που τσακωνόταν αν το παιδί θα είναι αγόρι ή κορίτσι. Μόνο που εγώ είχα να αντιμετωπίσω 3 άντρες. Και ενώ ξέρω ότι ο μπαμπάς και ο μεγάλος μου γιος μόλις την δουν θα λιώσουν και θα ξετρελαθούν για τον μικρό έχω ακόμα τις επιφυλάξεις μου. Βλέπετε περίμενε έναν καινούριο φίλο στο παιχνίδι. Να παίζουν με αυτοκινητάκια και όχι με κούκλες.  Αυτό θα είναι μόνο η αρχή βέβαια. Γιατί με τα 6 χρόνια διαφορά που έχουν  δύσκολα θα συγχρονιστούν στα παιχνίδια και τις ασχολίες. Περισσότερο βλέπω να συνεχίσει να ταυτίζεται με τον μεγάλο.

Κατά τα άλλα η κοιλιά άρχισε να φαίνεται. Τις προηγούμενες φορές  ήταν τεράστια από την αρχή. Ενώ τώρα έφτασα τον 6ο μήνα πια για να το καταλαβαίνουν όσοι με βλέπουν και δεν το γνώριζαν. Ακόμα φοράω τα παλιά μου παντελόνια και τα χαμηλά μποτάκια που αγόρασα μια βδομάδα πριν μάθω ότι είμαι έγκυος. Έχουν λίγο τακούνι και γι αυτό τα αποφεύγω στην δουλειά αλλά για εξόδους δεν μπορώ να αντισταθώ. Πρέπει όμως να πάω για ψώνια  σύντομα γιατί από εδώ και πέρα τα ρούχα εγκυμοσύνης είναι πλέον απαραίτητα. Σίγουρα  θα χρειαστώ παντελόνι και καλσόν αλλά πάντα μου άρεσαν οι φαρδιές μπλούζες οπότε εκεί δεν έχω πρόβλημα.


Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα αυτή τη φορά. Ίσως γιατί έχω τόσα ακόμα να σκεφτώ και δεν έχω χρόνο να το συνειδητοποιήσω. Κατι τα δυο παιδια ,κάτι η δουλειά και η ανάγκη να υπάρξει μία οργάνωση στο σπίτι δεν αφήνουν το περιθώριο να σκεφτείς. Μονο φευγαλέα προσπαθώ να σκετώ οτι σε 10 χρόνια θα εχω ενα παιδί στο δημοτικό, ενα στην εφηβεια και ενα  στο πανεπιστημιο. Και πριν προλάβω να φρικάρω θα εμφανιστει κάποιος που θα με χρειάζεται και όλα θα γυρίσουν γύρω από την καθημερινότητα. Ξέρω οτι ξεκινά ενα καινουριο ταξίδι που κάθε μέρα του θα είναι και μία καινουρια πρόκληση που πλεόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και οι πέντε μαζί.



Οι φωτογραφίες  είναι από το pixabay

Στο σχολείο φέτος τη γιορτή ανέλαβε τα παιδιά της Δ τάξης. Μια γιορτή διαφορετική από τις άλλες. Δε διαβάστηκαν τα κλασικά ποιήματα και δεν ακούστηκαν τα γνωστά τραγούδια. Φέτος η γιορτή ήταν αφιερωμένη στους δικούς τους προγόνους. Διαβάστηκαν ημερολόγια ανθρώπων της περιοχής και ακούστηκαν τα ονόματα όλων όσων έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου. Τα παιδιά ειχαν γράψει ένα μικρό κείμενο για τον δικό τους πρόγονοι. Μας παρουσίασαν την ιστορία του δικού τους ήρωα . Έτσι τα παιδιά ανακάλυψαν μέσα από μαρτυρίες ότι ιστορία του 1940 δεν είναι κάτι ξένο, κάτι απρόσωπο. Αλλά ότι σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας γενναίος που οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε.

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές στις ειδήσεις να παίρνουν συνέντευξη από παιδιά που είτε για να κάνουν πλάκα είτε γιατί πραγματικά δεν γνωρίζουν απαντούν στην ερώτηση "Τι γιορτάζουμε σήμερα ;" με τρόπο που σοκάρει. Μιλουν για έλλειψη παιδείας και οτι τα παιδιά στο σχολείο δεν μαθαίνουν ιστορία. Μα η ιστορία δεν πρέπει να είναι αποστήθιση και καταγραφή των γεγονότων. Η ιστορία είναι βίωμα που ξεκινά απο την οικογένεια.  Έχετε σκεφτεί το βράδυ αντί για παραμύθια να μιλήσετε για μυθους και πραγματικά ιστορικά γεγονότα; Να ψάξετε να βρείτε τους δικούς σας ήρωες την οικογένεια και να μιλήσετε στα παιδιά για τα κατορθώματά τους;

Ο μικρός μου πάλι έμαθε στο σχολείο να γράφει την πρώτη του λέξη και αυτή ήταν το "ΟΧΙ". Μια λέξη που μας αναστατώνει όταν την ακούμε από το στόμα τους, αλλά που είναι τόσο βαθιά και δυνατη. Ενα  Οχι που πρέπει για να το πεις να ξέρεις να μετράς το κόστος και τις θυσίες.  Έχει νόημα όταν γίνεται συνειδητά και δε σε νοιάζει αν θα πρέπει να δώσεις και τη ζωή σου γι' αυτό. Ενα Όχι  που είπαν το 1940 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ξέροντας ότι πάνε στο θάνατο. Που όμως είπαν με το χαμόγελο στα χείλη. Γιατί αυτό πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας. Να υπερασπίζονται τα ιδανικά, τις αξίες τους, την πατρίδα και την οικογένειά τους, με αγάπη και χαμόγελο.

Αγαπητά μου παιδιά,

Απευθύνομαι σε εσάς κυρίως που δίνεται πανελλαδικές εξετάσεις σε λίγο καιρό. Αυτές οι μέρες που έρχονται θα είναι αρκετά δύσκολες. Γιατί ενώ η φύση θα ξαναγεννιέται εσείς θα θυσιάζεται στιγμές από την καθημερινότητά σας πάνω στα βιβλία.

Έχετε αρχίσει να κουράζεστε το νιώθω αλλά  ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Είναι σαν να έχεις τρέξει χιλιόμετρα , να βλέπεις το τέρμα και να αισθάνεσαι την ανάσα σου να κόβεται. Τα πόδια σου να λυγίζουν από την κούραση και να μην θέλεις να συνεχίσεις. Κλείστε τα μάτια για λίγο. Μην κοιτάτε το τέρμα. Κοιτάξτε κάτω το επόμενο βήμα. Πρέπει να είναι σταθερό. Μόνο το επόμενο βήμα. Και αν νιώθετε ότι δεν πατάτε σταθερά τεντώστε το χέρι. Εμείς θα είμαστε εκεί να σας στηρίξουμε.

Πολλές φορές είμαστε αυστηροί μαζί σας, αλλά είναι από αγάπη πιστέψτε με. Δεν θέλουμε να επαναλάβετε λάθη που έχουμε δει να γίνονται τόσες φορές. Γιατί θέλουμε σε λίγους μήνες να δούμε χαμόγελα από όλους σας. Να περάσετε ένα ξένοιαστο καλοκαίρι που θα γευτείτε όσα στερηθήκατε τόσους μήνες.

Πιστεύετε ότι ειναι η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σας. Το ίδιο πιστεύαμε και εμείς κάποτε. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι βαδίζετε το δυσκολότερο δρόμο   και στο τέλος του είναι η ευτυχία. Δυστυχώς είναι απλά ο δρόμος που οδηγεί στο στάδιο της ζωής. Αλλά είναι  και εκείνο το μονοπάτι που σας κάνει πιο δυνατούς ,πιο έτοιμους να αντιμετωπίσετε τον κόσμο που ανοίγεται μπροστά σας.


Τους τελευταίους μήνες θέλω να παλέψετε πιο μεθοδικά. Να οργανώσετε τη δουλειά σας και να επικεντρώσετε την προσοχή σας στις αδυναμίες σας. Ξέρετε τι σας δυσκολεύει. Μην ξοδεύετε άσκοπα το χρόνο σας. Σε λίγο όλα αυτά θα είναι μία καλή ανάμνηση. Και σε μερικά χρόνια είτε ως καθηγητές ,είτε ως γονείς  θα έρθει η σειρά σας να δώσετε τις ίδιες συμβουλές και να απλώσετε το χέρι.

Καλή επιτυχία.
Με αγάπη
Η δασκάλα σας

Το γλυκό μου αγόρι ξεκίνησε το πρωί για το δεύτερο διήμερο με τους προσκόπους. Αυτή τη φορά θα πάνε λίγο πιο μακριά. Στην Πάρνηθα. Νιώθω σαν να ανοίγει τα φτερά του και να πετά ψηλά. Ήταν πιο χαλαρός αυτή τη φορά . Αυτή την εκδρομή την περίμενε καιρό.

Ετοιμαζόταν εδώ και καιρό.Όπως σας είχα πει  μετά το πρώτο διήμερο  χρειαζόταν καινούρια πράγματα. Όπως κατάλληλο σακίδιο, υπόστρωμα και μπότες αναρρίχησης. Γάντια και καινούριο παγούρι. Τα περισσότερα τα ζήτησε σαν δώρα από τα Χριστούγεννα και έτσι όλοι (μαζί με παππούδες και γιαγιάδες) συμπληρώσαμε τον απαραίτητο  εξοπλισμό.  Και χτες  τα συγκέντρωσα όλα στο κρεβάτι και άρχισα να ψάχνω πως θα τα χωρέσω.

Οι οδηγίες που μας δίνονται είναι σαφείς. Δεν παίρνουν τα παιδιά τίποτε παραπάνω από τα απαραίτητα που έχουν οριστεί στο φυλλάδιο. Πρώτον γιατί άντε να τα χωρέσεις μετά στο σακίδιο πλάτης!!! Και δεύτερον για να μην κουβαλάνε παραπάνω βάρος. Λίγο με τον υπνόσακο έχω ένα θέμα και δεν ξέρω που να τον τοποθετήσω. 

    

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ

Κινητό τηλέφωνο

Φαγητό και σνακ απ' το σπίτι

Game Boy-ηλεκτρονικά παιχνίδια

Φωτογραφική μηχανή (μόνο μιας χρήσης)

Αυτοί οι περιορισμοί είναι οι αγαπημένοι μου. Ξέρω ότι για 2 μέρες το παιδί μου θα αποτοξινωθεί από την τεχνολογία  και θα παίξει  με άλλα παιδιά. Γιατί αυτό που λείπει από τα παιδιά μας είναι το πραγματικό παιχνίδι. Να κάνουν σχέσεις φιλικές και να χαρούν ατελείωτες ώρες παιχνιδιού.

Να μάθουν να συνεργάζονται και να μοιράζονται. Να βοηθούν και να χαίρονται τις χαρές της φύσης και της ζωής. Να σας πω την αλήθεια μου τους ζηλεύω. Μήπως να πάμε κατασκήνωση και εμείς οι μαμάδες;

Πριν λίγους μήνες σας είχα γράψει για τον αγαπημένο μας Τόνυ. Το σκυλάκι μας που έγινε συννεφάκι. Εδώ και μέρες ο παππούς και η γιαγιά μας είχαν ενημερώσει ότι θα φέρουν ένα κουταβάκι από το χωριό. Ξέραμε την μανούλα του και έτσι δεν ρωτήσαμε άλλα. Είπαμε το ναι αλλά στα παιδιά κουβέντα. Κάτσε να φτάσει είπαμε.

Έτσι την Παρασκευή το μεσημέρι γυρνώντας από το σχολείο τα περίμενε μία μεγάλη έκπληξη!!! Ένα μικρό φοβισμένο κουταβάκι. Ίσα που στεκόταν στα πόδια του από το φόβο. Και έτρεμε. Άλλο περιβάλλον , καινούριοι άνθρωποι. Το έβλεπες στα μάτια του ότι ήταν σαστισμένο.

Ο μεγάλος  μου γιος σάστισε. Αν και περίμενα ότι θα ουρλιάζει από χαρά σιγανά ψιθύρισε ''Ενα κουταβάκι για μας;'' . Δεν το πίστευε ακόμα. Από την μέρα που χάσαμε τον Τονυ μας έψαχνε συνέχεια στο διαδίκτυο για σκυλιά. Έμαθε τις περισσότερες ράτσες, είδε βιντεακια για να μάθει να εκπαιδεύει ένα κουτάβι και ανυπομονούσε. Αλλά όταν το είδε μπροστά του δεν το περίμενε. 

Αντίθετα ο μικρός μου την χάιδεψε, έπαιξε αλλά δεν είδα και μεγάλο ενθουσιασμό. Και το βράδυ αν τον ρωτούσες τι σου έφερε η γιαγιά έλεγε γλυκάκια. Για τον σκύλο κουβέντα. Μιλώντας μαζί του φάνηκε ότι δεν έχει ξεπεράσει τον χαμό του παλιού του φίλου και δυσκολεύεται να αποδεχτεί το κουταβάκι. Το οποίο δεν βοηθάει κιόλας σαν μωρό που είναι. Σκαρφαλώνει πάνω του, τον γραντουνάει και εκείνος της λέει αυστηρά '' Ο Τονυ δεν μου τα έκανε αυτα''. Κάνει συγκρίσεις. Βέβαια υπάρχουν και στιγμές που σηκώνει τον κόσμο  γιατί δεν μπορεί να βγει έξω να παίξει μαζί της!!!

Η μικρή Ιρμα τα πρώτα βράδια σήκωσε την γειτονιά από το κλάμα. Ήταν σαν να έχεις ένα νεογέννητο. Ευτυχώς κράτησε μόνο δυο νύχτες το ξενύχτι. Τώρα κοιμάται ήσυχα. Συνήθισε τον χώρο και τους ανθρώπους. Τρελαίνεται για χάδια και μαθαίνει πολύ εύκολα. Έχουμε αρχίσει να της βάζουμε κανόνες όπως να μην πηδάει πάνω στους άλλους κτλ. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. 

Αλλά είμαστε χαρούμενοι για το νέο μέλος της οικογένειας. Αφήστε που επιτέλους έχουμε και ένα κοριτσάκι και δεν είμαι το μονο θηλυκό! Και ίσως σε λίγο καιρό να αποκτήσει και η Ιρμα μια συντρόφια. 

Είμαι σίγουρη ότι το μικρό μας συννεφάκι μας έστειλε το πιο γλυκό μωρό για να γεμίσει τις καρδιές μας.

 Σήμερα είναι η Μέρα Ασφαλούς Διαδικτύου. Και νομίζω ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να  ενημερωθούμε για τους κινδύνους που κρύβει για τα παιδιά μας και την δυνατότητα που έχουμε να τα προστατέψουμε.

Για τα παιδιά πλέον ο κυβερνοχώρος είναι μία καθημερινή πραγματικότητα. Είναι κάτι φυσικό που πρέπει να αποδεχτούμε και να το διαχειριστούμε κατάλληλα. Μαθαίνουν πολύ γρήγορα και από μικρή ηλικία ξεπερνούν σε γνώσεις τους γονείς τους.  Όμως όπως και  για τον πραγματικό κόσμο δεν είναι έτοιμα να τον αντιμετωπίσουν μόνα , έτσι συμβαίνει και για το διαδίκτυο. Οι κίνδυνοι που διατρέχουν είναι πολλοί. Συνήθως δεν προστατεύουν τα προσωπικά τους δεδομένα και θεωρούν πολύ ελκυστικό να έχουν πολλούς φίλους ακόμα και αν δεν τους γνωρίζουν. Από την άλλη η ελευθερία και η δυνατότητα να είσαι ανώνυμος στο  διαδίκτυο το έκανε  το καλύτερο μέρος για ανθρώπους που σκοπό έχουν να βλάψουν τα παιδιά. Είναι τόσο εύκολο να τα προσελκύσουν πια. Σαν να αφήνεις την πόρτα σου ανοιχτή.

Από την άλλη υπάρχει και ο κίνδυνος του εθισμού. Και αν είναι  δύσκολο να αναγνωρίσει ένας ενήλικας ότι έχει εθιστεί πιστέψτε με, ένα παιδί δεν πρόκειται να το καταλάβει ποτέ. Όταν είμαστε μπροστά στον υπολογιστή είναι σαν να σταματάει το ρολόι. Και όμως ο χρόνος τρέχει. Και τα παιδιά  δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί πρέπει να βγουν από τον μαγικό τους κόσμο. Φανταστείτε ότι είναι σαν να μας δινόταν η δυνατότητα να μπούμε μέσα στα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί.  Τα παιδιά χρησιμοποιούν το διαδίκτυο κάθε ώρα και στιγμή. Μέσω του κινητού έχουν άμεση πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Και αυτό δεν είναι καθόλου κακό αν δεν έρχεται  να  ζημιώσει  την πραγματικότητα. Τις σχέσεις και τις σπουδές τους. Αν δεν γίνεται επικίνδυνο για την ασφάλειά τους.

Πως μπορούμε να προστατέψουμε το παιδί μας;

Μα φυσικά με την γνώση. Τα παιδιά μαθαίνουν τους υπολογιστές τόσο στο σχολείο όσο και από φίλους. Ψάχνουν ,ρωτούν , πειραματίζονται. Μην διστάσετε να κάνετε το ίδιο. Ενημερωθείτε για τις ιστοσελίδες που προτιμούν τα παιδιά σας. Μάθετε για τα social media και ανοίξτε τα δικά σας προφίλ. Ζητήστε από τα παιδιά σας να σας μάθουν πολλά πράγματα και δείξτε ενδιαφέρον για την τεχνολογία. Τίποτε δεν μενει κρυφό στο διαδίκτυο άρα ούτε και στους γονείς.  Ζητήστε να σας κάνουν φίλους στα δίκτυά τους και κάντε τους και εσείς. Ζητήστε να σας πουν τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούν και βάλτε στις μηχανές αναζήτησης τόσο το όνομα , όσο και το ψευδώνυμο του παιδιού σας. Έτσι μπορείτε να ελέγχετε αν το όνομα τους εμπλέκεται σε κάτι περίεργο. Όσο μεγαλώνουν θα έρθει ο καιρός που αυτόν τον έλεγχο θα τον κάνουν μόνα τους για τα προστατέψουν τον εαυτό τους. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι υπό επιτήρηση. Δεν είναι σαν να διαβάζετε το προσωπικό τους ημερολόγιο. Άλλωστε όλα αυτά τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στον οποιοδήποτε. Αφού μπορείτε να τα βρειτε εσείς μπορούν και οι φίλοι τους και οι καθηγητές αλλά και οι άνθρωποι που μπορούν να τους βλάψουν. Αρα πρέπει να σκέφτονται πιο αυστηρά τι ανεβάζουν και τι σχόλια κάνουν.

     photo credit: CoderdojoBrianza via photopin (license)

 Τι να συμβουλέψουμε τα παιδιά για να είναι ασφαλή.

Τα παιδιά είναι βασικό να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνα τους και ότι δεν είναι έρμαιο του κάθε κακόβουλου που θα θελήσει να τα προσεγγίσει. Πρέπει να ξέρουν ότι έχουν φωνή, δύναμη, δικαιώματα αλλά και συμμάχους. Καταρχάς πρέπει να λένε την αλήθεια πάντα στους γονείς για να αποτελέσουν την ασπίδα τους. Αν πάρετε είδηση ότι έχουν έρθει σε επαφή με ακατάλληλο υλικό αντιδράστε ψύχραιμα. Εξηγήστε ότι δεν πειράζει και ότι θα λύσετε εσείς το πρόβλημα. Παρόμοια συμβουλή θα έδινα και στους εκπαιδευτικούς των παιδιών που πρέπει να αποτελούν το καλό παράδειγμα και να  μιλούν με τα παιδιά.

Συμβουλέψτε τα να:

• Μην δίνουν το όνομα, την διεύθυνση και τον αριθμό του τηλεφώνου μέσω διαδικτύου.
• Να μην εμπιστεύονται τους κωδικούς πρόσβασης σε φίλους τους. Είναι καθαρά προσωπική και για την δική τους ασφάλεια. 
• Να προσέχουν τι φωτογραφίες ανεβάζουν.
• Να αποσυνδέουν την κάμερα όταν δεν την χρησιμοποιούν.
• Να μην ανοίγουν Spam email και γενικά αν δεν γνωρίζουν το αποστολέα.
• Να μην απαντούν σε περίεργα και κακόβουλα σχόλια. Ας αποθηκεύσουν τις αποδείξεις και ας απευθυνθουν άμεσα σε έναν ενήλικα.
• Να μην συναντούν  κανέναν που δεν γνωρίζουν χωρίς την παρουσία γονέα.
• Να σας λένε ότι περίεργο πέσει στην αντίληψή τους.
• Να είναι και οι ίδιοι ευγενικοί γιατί αυτή είναι η εικόνα τους στον έξω κόσμο και μπορεί αργότερα να μετανιώσουν για κάτι χωρίς όμως να είναι αυτό αναστρέψιμο

                photo credit: CoderdojoBrianza via photopin (license)

Γενικά θα έλεγα ότι έχουμε ένα πολύ καλό όπλο απέναντι στην τεχνολογία. Την γνώση. Αν δείξουμε πραγματικό ενδιαφέρον για τις προτιμήσεις των παιδιών μας μπορούμε να τα έχουμε ασφαλή. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο Ασφάλεια στο Διαδίκτυο.  Πληροφορίες και υλικό για γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά και για τα ίδια τα παιδιά. Γιατί  είναι απλά στο χέρι μας να σερφάρουμε με ασφάλεια.

                                            Βιντεο για την ορθη διαχειριση προσωπικών δενδομένων στο facebook

Θυμάμαι ακόμα εκεινη τη μέρα που το αγόρι μου φόρεσε την καινούργια του τσάντα και πήγε στην πρώτη δημοτικού. Τη μουτρωμένη φατσούλα που δεν ηξερε πως θα ηταν και τι θα αντιμετώπιζε στην πρώτη τάξη. Και πράγματι στο δημότικό τα πραγματα δεν ειναι τόσο ευκολα. Το παιδί εχει να αντιμετωπίσει τα μαθήματα, το διαβασμα αλλά και τις σχέσεις με τους συμμαθητές. Γιατι το δημοτικό είναι μια μικρή κοινωνία. Με υποχρεώσεις , προστριβές, επιτυχίες , τσακωμους , δυσκολίες. 

Ξεροντας λοιπόν την αγωνία να ξεκινήσει το παιδί σας με λιγότερο αγχος, ξεροντας  τι θα εχει να αντιμετωπίσει προτείνουμε στις μανουλες το '' Ένα βήμα πριν το θρανίο.'' Το δημιουργικό πρόγραμμα προετοιμασίας  για την ομαλή μετάβαση στη σχολική ζωή από τις εκδόσεις Μεταιχμιο. 

Δείτε παρακάτω αναλυτικά τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου-Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014, 6-7 το απόγευμα

«Με μια σβήστρα για βοηθό κι ένα μολύβι για αρχηγό!»: Εργαστήριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης με την Άλκηστη Χρονάκη

Η δημιουργική γραφή απελευθερώνει τη δημιουργικότητα και ενεργοποιεί τη φαντασία του παιδιού. Με ιστορίες που είτε τις δημιουργούν είτε τις διαβάζουν στο εργαστήριο δημιουργικής γραφής, τα παιδιά διασκεδάζουν, εκφράζουν με λόγια τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, πειραματίζονται, ανακαλύπτουν τις δεξιότητές τους. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων θα δουλέψουμε με επιλεγμένο υλικό με θέμα τη σχολική πραγματικότητα, έτσι ώστε μέσα από το παιχνίδι οι μικροί μας μαθητές να ενταχθούν ομαλά στο σχολικό περιβάλλον.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014, 7-8 το απόγευμα

«Παιδικοί φίλοι, φίλοι παντοτινοί»: Εργαστήριο με θέμα τη φιλία, με την Ειρήνη Ζέρη

Ταξιδεύουμε στον κόσμο της φιλίας, γνωρίζουμε την ομορφιά της, ανακαλύπτουμε την αξία
της. Μαθαίνουμε να προσεγγίζουμε και να αποκτούμε νέους φίλους, να επικοινωνούμε με αγάπη και κατανόηση, να «χτίζουμε» δυνατές φιλίες, που αποτελούν τα θεμέλια για ένα ευτυχισμένο μέλλον.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014, 7-8 το απόγευμα

«Ας φιλοσοφήσουμε»: Εργαστήριο με αφορμή το βιβλίο Είναι άδικο! από τη σειρά «Ο μικρός φιλόσοφος» με την Ειρήνη Ζέρη

Παρέα με τον Πίκολο, τον μικρό μας φιλόσοφο, παίζουμε και μαθαίνουμε να μεγαλώνουμε,
με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αναγνωρίζουμε και εκφράζουμε συναισθήματα, ανακαλύπτουμε κανόνες συνύπαρξης, κατανοούμε κώδικες που είναι αναγκαίοι για την αρμονική μας συμβίωση μέσα στο σχολικό πλαίσιο και ευρύτερα στο πλαίσιο της κοινωνίας.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014, 7-8 το απόγευμα

«Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε»: Εργαστήριο με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο συμπεριφοράς με την Ειρήνη Ζέρη

Μέσα από παιχνίδια δημιουργικής έκφρασης και αυτοσχεδιασμού μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε αρνητικά συναισθήματα, να τα αξιοποιούμε δημιουργικά, με θετικές σκέψεις και συμπεριφορές. Με βιωματικές δραστηριότητες, δημιουργούμε συνθήκες αλληλοκατανόησης, αυτοελέγχου, αλληλοσεβασμού, με στόχο την ισορροπημένη και χαρούμενη καθημερινή ζωή μέσα στο νέο σχολικό περιβάλλον.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014, 7-8 το απόγευμα

«Μαθαίνουμε να τρώμε υγιεινά»: Εργαστήριο για τη σωστή διατροφή με την Ειρήνη Ζέρη

Γινόμαστε πρωταγωνιστές της υγιεινής διατροφής, ανακαλύπτουμε τα πολύτιμα
μυστικά της και μαθαίνουμε να επιλέγουμε υγιεινές τροφές για το κολατσιό μας
στο σχολείο αλλά και στο σπίτι. Όλα αυτά μέσα από διασκεδαστικές δραστηριότητες,
παιχνίδια με τη «Διατροφική Πυραμίδα», κουκλοθέατρο, θεατρικό παιχνίδι και εικαστικά
δρώμενα. Στόχος μας να αποκτήσουμε υγιεινές διατροφικές συνήθειες, αναγνωρίζοντας
παράλληλα τη σπουδαιότητά τους.

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014, 7-8 το απόγευμα

«Το βιβλίο είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι!»: Ένα χαρούμενο βιβλιοεργαστήρι με την Ειρήνη Ζέρη

Οι μικροί μας καλλιτέχνες ομορφαίνουν τον κόσμο του βιβλίου με τις δικές τους δημιουργίες! Συνθέτουν χρώματα, υλικά και φαντασία και φιλοτεχνούν τα καλλιτεχνήματά τους με μεράκι και συνεργασία. Αναδεικνύουν τη δημιουργικότητά τους, απολαμβάνουν στιγμές έμπνευσης και δημιουργίας και οδηγούνται σε κατασκευές χρήσιμες και ιδανικές για την έναρξη της σχολικής χρονιάς!

Και επειδή οι θέσεις είναι λίγες κανονίστε απο τώρα πριν πατε για διακοπές  την συμμετοχή σας.Και μαλιστα και εσεις σαν γονεις θα μάθετε από τος ειδικούς πως να βοηθησετε τα παιδιά αυτή τη δυσκολη χρονιά. Τα παιδιά περιμένει και ενα πολύ χρήσιμο δώρο. Αν εχετε λοιπόν πρωτάκι μπορείτε να βρείτε  περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.

Καλές βουτιές λοιπόν στα πρωτάκια και καλή αρχή το Σεπτέμβρη!

Τα σχολεία έκλεισαν και τα μικρά μας είναι περισσότερες ώρες στο σπίτι. Που σημαίνει ότι ή που θα λιώσουν στην τηλεόραση ή που θα το γκρεμίσουν. Και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν άδικο. Βαριούνται και βρίσκουν αυτό τον τρόπο για να διασκεδάσουν. Αν όμως τους προσφέρουμε εμείς δημιουργική απασχόληση είμαι σίγουρη ότι θα είναι πιο συνεργάσιμα αλλά κυρίως πιο ευτυχισμένα.

Pictures88.com | Summer | Forward this Picture

Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να φτιάξω μία λίστα με 85 δραστηριότητες, μία για κάθε μέρα. Και φυσικά να την μοιραστώ μαζί σας. Το διαφορετικό είναι ότι η λίστα περιέχει ιδέες από τους πιο γνωστούς ιστοχώρους που ασχολούνται με τα παιδιά. Έχουμε λοιπόν 85 links από 55 σελίδες. Ήταν μία αφορμή για μένα να γνωρίσω σελίδες που δεν ήξερα, να ανακαλύψω ότι αγαπημένα blogs  με κατασκευές δεν είχαν παιδικές ιδέες με αποτέλεσμα να μην μπουν στην λίστα. Επίσης κατάφερα να ψάξω σε βάθος αρκετές από τις σελίδες σε ένα πολύ δημιουργικό ταξίδι. Οι δραστηριότητες δεν είναι μόνο 85 αφού υπάρχουν αναρτήσεις που θα σας δώσουν παραπάνω από μία μέρες. Βάλτε στόχο να ανοίγετε μία κάθε μέρα και να την πραγματοποιείτε με τα παιδιά σας. Κάντε αυτό το καλοκαίρι να μείνει για πάντα στις αναμνήσεις τους.

An InLinkz Link-up

Νιώθετε ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι βουνό και κανένας στην οικογένεια δεν σας βοηθάει;

Για να δούμε πως θα τους πείσουμε να βοηθήσουν!

ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ

• Χρόνος παιχνιδιού : 30 λεπτά
• Σκοπός του παιχνιδιού : Καθαρό σπίτι
• Νικητής: Αυτός που θα τελειώσει την λίστα του πρώτος!
• Βραβείο: Θα επιλέξει το μέρος της απογευματινής βόλτας.

ΟΔΗΓΙΕΣ

Φτιάξτε ξεχωριστές λίστες με τις δουλειές που θα θέλατε να κάνει το κάθε μέλος της οικογένειας. Προσοχή πρέπει να επιλέξετε σωστά ανάλογα με την ηλικία , τις προτιμήσεις τους και τις ικανότητες τους. Το τρίχρονο για παράδειγμα δεν μπορεί να βάλει πλυντήριο! Για τα μικρότερα παιδιά που δεν ξέρουν να διαβάζουν χρησιμοποιήστε εικόνες. 

Προσέξτε να μην υπερβάλλετε στον αριθμό των εργασιών που θα έχει η κάθε λίστα. Ο στόχος πρέπει να είναι εφικτός μέσα στο χρονικό περιθώριο που έχετε θέσει. Μάλιστα μην αυξήσετε το όριο των 30 λεπτών. Κατά πάσα πιθανότητα μετά το μισάωρο μόνο εσείς θα συνεχίσετε. Καλύτερα να επαναλάβετε το παιχνίδι μέσα στη βδομάδα παρα να ζητήσετε να ''παιξουν'' περισσότερη ώρα.

 Μην περιμένετε να γίνουν όλα τέλεια. Ενθαρρύνετε τα μέλη της οικογένειας και  μην τους κάνετε παρατήρηση. Αν κάτι δεν έγινε καλά κάντε το  εσείς κρυφά την επόμενη μέρα. Δώστε τους χρόνο να μάθουν.

 Κάντε το παιχνίδι διασκεδαστικό. Βάλτε μουσική και συνεχίστε να χαμογελάτε ακόμα και αν χυθεί το απορρυπαντικό στο πάτωμα.

Την επόμενη φορά αλλάξτε τις εργασίες τις κάθε λίστας ώστε να αλλάξει και ο νικητής αλλά και να έχει ενδιαφέρον το παιχνίδι. . Εννοείται ότι κρατάμε το λόγο μας και το απόγευμα διασκεδάζουμε στην επιλογή αυτού που τελείωσε τη λίστα του πρώτος  ή που έκανε τα περισσότερα μέσα στο διάστημα των 30 λεπτών.

Τέλος ζητήστε από τα μέλη της οικογένειας να διατηρήσουν το σπίτι καθαρό, όσο και αν αυτό φαντάζει εξωπραγματικό!

Καλή διασκέδαση!

Σήμερα γράφω για σένα στο μπροστινό αυτοκίνητο που δεν είχες το τρίχρονο παιδί σου σε καθισματάκι.
Που δεν του είχες βάλει ζώνη.
Που του επέτρεπες να είναι όρθιο ανάμεσα στα μπροστινά καθίσματα.
Που σταματώντας στο φανάρι είδα ότι εσύ φορούσες ζώνη.

Είναι δυνατόν να αγαπάς πιο πολύ τον εαυτό σου από το παιδί σου;

Ενδεχομένως να φορούσες μόνο και μόνο για να μην πάρεις κλήση. Ακόμα και έτσι σημαίνει ότι είσαι ενήμερος ότι υπάρχει πρόστιμο ,που προφανώς υπάρχει για όσους από μόνοι τους δεν θέλουν  να σκεφτούν τι είναι καλό για την ζωή τους.  Αρα γνωρίζεις και τους κινδύνους. Γιατί θεωρείς ότι λοιπόν το παιδί σου δεν κινδυνεύει; Επίσης να σε ενημερώσω ότι και για τη μη χρήση ζώνης ή παιδικού καθίσματος υπάρχει πρόστιμο (83 ευρώ). Μπορεί έστω και αυτό να σε αποτρέψει την επόμενη φορά.


                    
                                                                      foto

Και για όλους εκείνους που θα πουν δικαιολογίες του τύπου:

• Δεν θέλει το παιδί την ζώνη. Κλαίει και χτυπιέται.
• Δυο στενά πιο κάτω θα πάω.
• Δεν τρέχω, προσέχω.

να πω ότι η πρώτη αιτία θανάτου στα παιδιά είναι τα τροχαία ατυχήματα. 

Αν λοιπόν δεν αγαπάς πιο πολύ τον εαυτό σου δες το παρακάτω βίντεο και την επόμενη φορά που θα μπείτε στο αυτοκίνητο βάλε το παιδί σε ειδικό κάθισμα, βάλτου ζώνη ασφαλείας και μετά βάλε και στον εαυτό σου.

Καλή βδομάδα σε όλους.

Άλλο ένα καλοκαίρι με στερητικά συμπτώματα μαμάς. Θυμάστε πέρσι που το μεγάλο μου ζουζούνι αφού χτύπησε στα βραχάκια  και πήρε για παράσημο 5 ραματάκια έφυγε για διακοπές στο χωριό μακριά από τη μαμά;

Ε φέτος πήραμε πάλι παράσημο. Δυο ραματάκια αυτή τη φορά  σε σύγκρουση με μπαλκονόπορτα.  Ήταν 11 το βράδυ και όταν τον πλησίασα δεν φαινόταν κάτι αρχικά.  Αλλά όταν πήγα να τον χαιδέψω στο κεφάλι φρίκαρα. Αίμα γέμισε το χέρι μου. Τον βουτάει ο άντρας μου στο μπάνιο και εγώ χωρίς καν να τον δω βούτηξα τον μικρό και σε δευτερόλεπτα τον είχα αφήσει στην νονά του από δίπλα. Γύρισα κλείδωσα το σπίτι και φύγαμε.  Σαν να με κυνηγούσε ο χρόνος. Δεν νοιάστηκα για τον μικρό. Ευτυχώς ήμουν σίγουρη ότι ήταν σε καλά χέρια. Αλλά δεν κοίταξα και τον μεγάλο καθόλου. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τον μπαμπά του. Ενεργούσα ενάντια στο χρόνο. Ήθελα να βεβαιωθώ. Να τον δει γιατρός και να μην κάνω εικασίες. Πρέπει να έκανα χρόνο ρεκόρ. Ήμουν σίγουρη  ότι από το κέντρο υγείας θα μας ξαναστείλουν στο Παίδων αλλά ευτυχώς την γλυτώσαμε. Ο γιατρός- παπάς είχε και ελαφρύ χέρι και τον αντιμετώπισε με υπομονή και αγάπη.  Το παιδί τον λάτρεψε. Βέβαια όλο το προσωπικό του μιλούσε ,τον ενθάρρυνε γιατί ξέροντας τι τον περιμένει δεν δεχόταν με τίποτα. Αλλά ευτυχώς πέρασε.

Και όπως και πέρσι έφυγε και φέτος για το χωριό μόλις έβγαλε τα ράμματα.  Και αυτή τη φορά πήρε και τον αδερφό του μαζί. Διπλό το χτύπημα για την μάνα. Πέρσι το είχα ρίξει στις κατασκευές. Έβαφα ότι έβρισκα στο σπίτι.

Και φέτος λοιπόν με βλέπω να σας βομβαρδίζω με κατασκευές τις επόμενες μέρες. Έχω ήδη πολλά στο μυαλό μου. Δεν θα μου ξεφύγει τίποτα άβαφο!!!

Προχτές λοιπόν που ήταν η τελευταία μέρα που περάσαμε μαζί (αφού χτες δούλευα) τους έκανα πολλά χατίρια.

Κρέπες θελαν τα μωρά μου. Ένα βουνό η μαμά.

Με μερέντα για πρωινό  και ζαμπόν τυρί για το βράδυ.

Το μεσημέρι κοτόπουλο με ριζάκι λες σερβιρισμένο λες και ήταν η κριτική επιτροπή του  Μaster shef.

Και το απόγευμα παγωτό με συνταγή από την Ερμιόνη. Να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε. Κατενθουσιάστηκαν. Έφαγαν από 3 ξυλάκια ο καθένας. Ευτυχώς ήταν μικρά.

Όπως καταλαβαίνετε όταν είναι να φύγουν τα μικρά μου πρέπει με κάτι να ασχολούμαι.  Πάω να κλάψω αγκαλιά με το υπόλοιπο παγωτό!

Τώρα που τελειώνουμε την  πρώτη Δημοτικού είπα να κάνω έναν απολογισμό. Καλά δεν την τελειώνω εγώ αλλά και εμένα μου ξεφεύγει να μιλάω στον πληθυντικό όπως σε πολλούς γονείς.

Άρχισα λοιπόν να μετράω.
56 μολύβια,
23 γόμες,
12 ξύστρες,
5 κουτιά ξυλομπογιές και
7 κουτιά μαρκαδόρους.

Όλα αυτά χρειάστηκε το παιδί μου  για να μάθει τις πρώτες του βασικές γνώσεις. Βιβλία να έγραφε δεν θα ήθελε τόσα! Οσες έχουν ή είχαν παιδιά στη  πρώτη με καταλαβαίνουν. Έδινες το πρωί 2 μολύβια και γύριζε μισό. Και καλά αυτά που χάνονταν. Τα μισά πότε πρόλαβαν και μίκρυναν έτσι. Η γόμα που χρησιμοποιούσα και ήταν η τελευταία μου και την έδωσα το πρωι  πως γύρισε  πως γύρισε  τόσο μικρή και στρογγυλεμένη;

Μην το ψάχνετε δεν έχει νόημα. Πάντα υπάρχει η δικαιολογία. Αλλά και η απάντηση της δασκάλας ότι όλο το τμήμα αρέσκεται να ξύνει ταυτόχρονα. Είναι από τα λίγα πραγματα που απολαμβάνουν να κάνουν σαν ομάδα. Α και να φτιάχνουν μακαρόνια. Με τις γόμες.Τώρα τελευταία η δασκαλα θα ψάχνει τις λευκές κόλλες. Ερχονται καθημερινά σε μας αλλά και σε άλλα σπίτια σε μορφή καραβιών (στόλο έχουμε)

Οπότε και εγώ το σκέφτηκα και αποφάσισα να του δίνω όσα θέλει αρκεί να μου επιστρέφει τα ξυσίματα και τα σβησίματα. Και φυσικά θα τα εκμετάλευτουμε για κατασκευές με τα παιδιά.

                                                                      Να μερικές ιδέες

                                                                          πηγή

                                                                            πηγή


Όποιος από σας ξέρει τι να κάνω και με τα γομομακαρονάκια να στείλει την ιδέα του παρακαλώ!

Εδώ και πολύ καιρό περνούσαμε έξω από την παιδική χαρά που είναι δίπλα στο ''Mall"". Βιαστικά κοιτώντας από το αυτοκίνητο μας φαινόταν μεγάλη με πολλά παιχνίδια. Παντα είχε  κόσμο. Την λαχταρούσαμε μπορώ να πω αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάμε. Μάλιστα μία φορά και ενώ είχαμε κατέβει από το αυτοκίνητο μας και ήμασταν έτοιμοι να μπούμε πήραν οι γείτονες να μας πουν ότι από το σπίτι τρέχουν νερά. Μην φανταστείτε σπασμένους σωλήνες απλά έχουμε ένα αρκετά έξυπνο σκυλί  που άμα του τελειώσει το νερό ανοίγει από μόνο του την βρύση. Το κακό είναι ότι δεν έχει μάθει να την κλείνει κιολας! Ετσι ματαιώθηκε εκείνη η επίσκεψη.

Την Κυριακή όμως αποφασίσαμε να πάμε. Φτάνοντας εκεί ήταν μία οικογένεια μόνο.  Μπήκαμε με χαρά αλλά αμέσως συναντήσαμε  έναν ξεχειλισμένο κάδο από σκουπίδια! Πιο κάτω μισογεμάτοι οι υπόλοιποι κάδοι. Μα καλά σκέφτηκα πόσο δύσκολο ήταν να πάει κανείς λιγο πιο κάτω να πετάξει τα σκουπίδια του;

Τα παιχνίδια ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Οχι τόσα πολλά  όπως το είχαμε φανταστεί και μαλιστα ο γιος μου  είπε οτι επαναλαμβάνονταν τα ίδια και τα ίδια. Αυτό να σας πω δεν με χάλασε και πολύ. Είχαν και δάπεδο ασφαλείας  καθαρό και σίγουρα και μία κούνια ακόμα μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά σε ένα παιδί.

Πάω λοιπόν  να αφήσω τα πράγματά μου στο παγκάκι αφού δεν είχε και κόσμο να φοβάμαι για την ασφάλεια τους και αντικρύζω δεκάδες αποτσίγαρα και γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια. Καταλαβαίνετε ότι εκτός από τους μικρούς θαμώνες με τους γονείς τους η παιδική χαρά έχει και νυχτερινούς επισκέπτες. Μπορείτε να μου πείτε όμως τι μας κοστίζει  να παίρνουμε τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρά μας μαζί μας φεύγοντας;

Πιο κάτω είχε ένα μέρος με άμμο. Ενα τετράγωνο στη μέση και μικρές κερκίδες που θα βόλευαν πολύ το γονιό να κάθεται και να καμαρώνει τα παιδιά του να παιζουν με την άμμο. Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι της επισκεψης. Γιατί πως να καταλάβει ένα δίχρονο ότι δεν μπορεί να παίξει εκεί γιατί έχει σκουπίδια και σπασμένα γυαλιά όταν τόσοι ενήλικες αδυνατούν να  κατανοήσουν την επικινδυνότητα της πράξης τους;   Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι αυτό που φτιάχτηκε με προοπτική τη χαρά μπορεί να τον οδηγήσει στο νοσοκομείο;

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω και να παρακαλέσω τους αρμόδιους να παρέμβουν. Το μόνο που χρειάζεται η συγκεκριμένη παιδική χαρά είναι καθάρισμα και λίγο περιποίηση στα παρτέρια. Ξέρω ότι δεν είναι καιρός για σπατάλες  αλλά μια μικρή παρέμβαση θα ήταν αναγκαία.  Ας σκεφτούμε όλοι όμως τις ευθύνες μας. Είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις τα πράγματα. Αρκεί να το θες.

Δεν θέλω όμως να σας απογοητέυσω μόνο. Ετσι για να δούμε και την άλλη πλευρά να σας πώ ότι στον δήμο Πεύκης στον Αγιο Παντελεήμονα επισκεφτήκαμε μια παιδική χαρά άψογη. Ο χώρος καταπληκτικός μες στο πράσινο. Πολλά παιχνίδια , περιποιημένα παρτέρια , ειδικά δαπεδα και λάμπες μανιτάρια και πασχαλίσες αν θυμάμαι καλά. Πήγαμε εκεί τη  Μεγάλη Βδομάδα. Κάτσαμε αρχικά σε ένα καφέ  εκεί κοντά με φίλους και μόλις άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες από τους μικρούς της παρέας μετακομίσαμε   δίπλα για παιχνίδι. Μετά δεν ξαναείδα τους φίλους μου. Ο καθένας έτρεχε πίσω από ένα πιτσιρίκι. Μόνο νοήματα και γέλια από μακριά. Εδώ πρόλαβα δύο φωτογραφίες με τα παιδιά. Άλλωστε είχε κόσμο, οπότε επέλεξα να δανειστώ την φωτογραφία. σας συνιστώ να την επισκεφτείτε. Θα περάσετε υπέροχα μικροί και μεγάλοι.

πηγή φωτογραφίας

Τον τελευταίο καιρό τα μικρά μου βάλλονται από ιώσεις. Αυτό σημαίνει φάρμακα και νεύρα.  Και φυσικά χαϊδεύονται περισσότερο και είναι εντελώς απείθαρχα. Ποιο ''όχι'' το 1940. Εδώ να δείτε.  Έπρεπε κάτι να γίνει. Αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε για άλλη μια φορά τους πίνακες επιβράβευσης. Την προηγούμενη φορά  είχε χάσει το ενδιαφέρον του και δεν μας βοήθησαν και πολύ. Τελικά τώρα κατάλαβα ότι το παν είναι το βραβείο. Αλλά θα πούμε για αυτό μετά. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δούμε είναι τι θα μπορούσε να κάνει το παιδί στην ηλικία του και ποιες συμπεριφορές του δεν μας αρέσουν περισσότερο. Να συζητήσουμε μαζί του τι θα ήθελε να είναι στη λίστα  και τι θα ήθελε να κερδίσει σαν βραβείο. Καλό θα ήταν μάλιστα να συμμετέχει και στην κατασκευή του πίνακα. Έτσι και εμείς φτιάξαμε τον δικό μας. Πήγαμε μαζί στο βιβλιοπωλείο και πήραμε έναν λευκό πίνακα και μαρκαδόρους. Δεν είναι αυτό που θα ήθελα σαν αποτέλεσμα αλλά  μέχρι να δούμε πως δουλεύει για μερικές μέρες νομίζω ότι μας κάνει. Μετά και αφού τον οριστικοποιήσουμε θα φτιάξουμε έναν καλύτερο.

Μικρά πράγματα για τα οποία γίνονταν ομηρικοί καυγάδες. Το αποτέλεσμα είναι πάνω από τις προσδοκίες μας. Δεν μας φέρνει αντίρρηση και μάλιστα προθυμοποιείται να βοηθήσει. Σαν να μεταλλάχτηκε το παιδί μου. Σηκώνεται το πρωί χωρίς κλάμα και στρώνει το κρεβάτι του χωρίς να του το πει κανείς. Αλλάζει τα ρούχα του και όταν μπαίνει σπίτι και δεν τα πετάει από δω και από εκεί. Πλένει τα χέρια και τα δόντια του και όταν του ζητάς βοήθεια έρχεται όλο χαμόγελο. Φυσικά όπως είπα  το μυστικό ήταν το βραβείο. Την προηγούμενη φορά είχαμε επιλέξει βόλτες και δραστηριότητες, που όμως καθυστερούσαν να γίνουν και έτσι δεν είχε καθημερινό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά στη μάχη μπήκε ο υπολογιστής. Μέχρι τώρα έπαιζε μόνο Σαββατοκύριακο, όμως τώρα πρέπει να κερδίζει 10 αστεράκια για να παίξει 1 ώρα. Και γιατί θα μου πείτε να δεχτεί να χάσει το κεκτημένο του και να πρέπει να το διεκδικήσει; Αν παρατηρήσετε τον πίνακά μας πολλά αστεράκια κατακτώνται εύκολα. Έτσι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει περισσότερες μέρες από αυτές που δικαιούνταν πριν. Φυσικά υπάρχει και το βραβείο της εξόδου για πιο πολλά αστεράκια, πράγμα που το ζήτησε ο ίδιος εξάλλου. Δεν ξέρω ποσό θα κρατήσει αυτή η περίοδος αλλά αυτό το τριήμερο θα μου μείνει αξέχαστο. Γι' αυτό και άρχισα να ψάχνω τρόπους να κάνω τον πίνακα μας καλαίσθητο αφού μάλλον ήρθε για να μείνει αυτή τη φορά. Να τι έχω βρει.

                                                                                                                                                                        πηγή

                                                                                                            πηγή

                                                                                                                    πηγή

                 

                  Παρακάτω σας έχω έναν σύνδεσμο για τα βρείτε εικονίτσες

                                                                                                                                                 πηγή

Και επέιδη και ο μικρός ζητά τα δικά του αστεράκια, αν και δεν θα πετύχει....

 

                                                                                                                 πηγή

Ο χρόνος θα δείξει αν όλα θα παραμείνουν έτσι ήσυχα!!!

                                                          

Το μωράκι μου μεγαλώνει. Και κάθε μέρα  λέει καινούργιες λεξούλες. Όλα αυτά τα έχω ξαναζήσει με τον μεγάλο μου γιο αλλά τελικά τον ακούω να κάνει σαν παπαγαλάκι και νιώθω την ιδία συγκίνηση. Από δω και περά  κάθε μέρα  έχει και μια καινούργια έκπληξη.

http://tribes.wordpress.com/2008/07/29/prota-mpania/

Xτες είχα την δεύτερη περιπέτεια με νοσοκομείο με το γιο μου. Η πρώτη ήταν πριν 2 χρόνια που έβαλε μια ψηφίδα στη μύτη του και προσπαθούσαμε να την βρούμε.

Είχαμε πάει και πάλι για μπάνιο. Η μέρα είχε ξεκινήσει στραβά αλλά δεν το περιμένεις ότι θα συνεχιζόταν έτσι. Ο Γιώργος έκανε το μάθημα του και ήθελε να κάτσει και στο επόμενο τμήμα. Στα μισά όμως δεν άντεξε μιας και η θάλασσα είναι ακόμα λίγο κρύα εκεί και βγήκε. Τον περίμενα στο κολπάκι ,μιλήσαμε με ένα κοριτσάκι και ξεκινήσαμε να περάσουμε τα βραχάκια να πάμε διπλά στην παραλία. Του είπα να πάρει την πετσέτα. Εκείνος αρνήθηκε αλλά εγώ επέμενα .Του την έβαλα στην πλάτη και μόλις την έπιασε, έπεσε κάτω και άκουσα ένα θόρυβο καθώς το κεφαλάκι του ακουμπούσε τους βράχους. Την ίδια ώρα όλη η παραλία πρέπει να άκουσε την τσιρίδα μου. Κοίταξα κατευθείαν στα δόντια και ανακουφίστηκα όταν δεν είδα αίμα. 

 Η δεύτερη μάτια όμως έδειξε ένα σκίσιμο στο σαγόνι .Το παιδί άρχισε να κλαίει και να με βρίζει. Το πηρά αγκαλιά και τον ρώτησα. ''Τι σου έκανα;''. Μου απάντησε

 " Δεν με κράτησες. Και  μου έδωσες την πετσέτα και μπερδεύτηκα και έπεσα.''  Ήδη τον είχα αρπάξει και προχωρούσαμε. Μια γυναίκα άρπαξε τα πόδια του και τον πήγαμε κοντά στα πράγματα μας. Βάλαμε μια πετσέτα με ένα κρύο μπουκάλι νερό και μια φίλη μάζεψε τα πράγματα ,έντυσε τον αδελφό του και φύγαμε για το κέντρο υγείας.

Πέρασα από το σπίτι ,πηρά τα βιβλιάρια και την κουμπάρα από διπλά  και φύγαμε. Στο κέντρο υγείας περίμενε και ο μπαμπάς του - που τον είχαμε ειδοποιήσει ήδη- αλλά όταν τον εξέτασαν μας έστειλαν στο Παίδων.

Έτσι τώρα έχουμε 4- 5 ράμματα και δυστυχώς θα χάσει τα υπόλοιπα μαθήματα. Στην αρχή φοβήθηκα ότι δεν θα θέλει την θάλασσα αλλά ευτυχώς κατηγορηθήκαν τα βραχάκια και η μαμά. Αντίθετα περιμένει πως και πως να ξαναπάει στη θάλασσα .

Προσοχή λοιπόν στα βραχάκια για όμορφα σαγoνάκια.

(Περαστικά  μωράκι μου!)

Funny Stuff|Funny Scraps

Τα παιδιά σήμερα μαθαίνουν πολύ γρήγορα. Τηλεόραση, υπολογιστές dvd έχουν μπει για τα καλά στην ζωή τους και τους βομβαρδίζουν με πληροφορίες.

Το τηλεκοντρόλ είναι από τα πρώτα πράγματα που μπορούσαν να χειριστούν τα παιδιά μου μετά τα πρώτα τους γενέθλια. Ο μικρός είναι 21 μηνών και ξέρει ήδη τη λέξη dvd. Ο μεγάλος δεν έχει κλείσει ακόμα τα 6 και χειρίζεται αρκετά καλά τον υπολογιστή.

Η ταχύτητα με την οποία μαθαίνουν με εκπλήσσει αλλά και με τρομάζει. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να τους δείξω. Απλά παρακολουθούν τα δάχτυλα μου. Και σε ανύποπτο χρόνο αντιλαμβάνομαι ότι ξέρουν πολύ περισσότερα από ότι φαντάζομαι. Ξέρω παιδί τετάρτης δημοτικού που ήδη έχει κάνει αγοραπωλησία μέσω internet!

Φυσικά δεν είναι λύση να μην έχουν επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία αλλά πλέον οι γονείς οφείλουν να παρακολουθούν αυτόν τον τόσο γρήγορα αναπτυσσόμενο χώρο και να ενημερώνονται ώστε να έχουν άμεση επαφή με το αντικείμενο που ασχολούνται τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει δικαιολογία δεν καταλαβαίνω από κοινωνικά δίκτυα ή μηχανές αναζήτησης. Αν το παιδί σας έχει facebook ή email καλό είναι να έχετε και εσείς και να έχετε γίνει και φίλοι ώστε να παρακολουθείτε διακριτικά το χρονολόγιο του και τι σχολιάζει. Προσοχή μην το παρακάνετε. Θέλει να επικοινωνεί με τους φίλους του και όχι με τη μαμά του.

Το να μην επιτρέπεις στο παιδί την επαφή με τον υπολογιστή απλά σε βάζει σε επικίνδυνους δρόμους. Θα βρει τον τρόπο να ασχοληθεί μέσα από κάποιον φίλο και δεν θα έχει γύρω του και τους καλύτερους συμβουλάτορες.

Ένας διακριτικός τρόπος να προφυλάξεις το παιδί σου από τους κινδύνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι να δείξεις ενδιαφέρον για αυτό με το οποίο ασχολείται. Να  αισθανθεί το παιδί ότι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα και να γίνει ο δάσκαλος σας. Να ψάχνετε και να του δείχνετε καινούργια πράγματα που βρήκατε ώστε το ίδιο να σας εμπιστεύεται και να σας μιλάει. Έτσι θα είστε κάλος σύμβουλος όταν σας χρειαστεί. Προσοχή μην αισθανθεί ότι το κάνετε για να το ελέγξετε. Το ενδιαφέρον πρέπει να είναι ειλικρινές. Άλλωστε τα παιδιά έχουν πολύ καλό ένστικτο.

Η τεχνολογία είναι πια μέρος της ζωής μας και πρέπει να μάθουμε και εμείς και τα παιδιά μας να την διαχειριζόμαστε με μέτρο. Να τους δείξουμε ότι η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω και ότι ο υπολογιστής είναι απλώς ένα εργαλείο. Δεν πρέπει να γίνει ο φανταστικός μας κόσμος.