Επιτέλους ξεστολίσαμε. Και το σπιτάκι και το Bloggoσπιτάκι. Μάλιστα το τελευταίο έμεινε σε κακή κατάσταση αφού έκανα ένα λάθος με το καινούργιο  template αλλά ευτυχώς το σουλούπωσε η αδελφούλα μου. Ελπίζω να μην το επισκεφτήκατε πολλοί εκείνη την ώρα. 

Μπορεί οι γιορτές να τελείωσαν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απομονωθούμε. Καλή παρέα το Σαββατόβραδο με λίγο κρασί  και κανένα μεζεδάκι είναι ότι πρέπει μετά τα μεγάλα τραπεζώματα των γιορτών. Σήμερα λοιπόν θα δούμε μία εύκολη συνταγούλα. Την αρχική πηγή δεν μπορώ να σας την πω αφού έχει περάσει στα τόσα χρόνια από συγγενή σε συγγενή (ίσως μάλιστα να μας ήρθε και από άλλη ήπειρο). Εγώ πάντως την γνώρισα από την πεθερά μου και για πρώτη φορά εκτίμησα το ροκφόρ. Γιατί μέχρι τότε δεν το ακουμπούσα. Το κακό είναι πως ''Δεν μπορείς να φας μόνο ένα'' που λέει και η διαφήμιση αλλά ευτυχώς είναι πανεύκολη συνταγή. 

Ελπίζω να την δοκιμάσετε και να σας ενθουσιάσει και εσάς.

Υλικά

•    1  φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

•    125 γρ. Βούτυρο

•    60 γρ. Ροκφόρ σκληρό (ή εναλλακτικά μπλε τυρί – που είναι πιο οικονομικό)

•    2 κουταλιές  παρμεζάνα τριμμένη

•     Μισό φλιτζάνι σησάμι

Εκτέλεση

Κόβουμε το βούτυρο και το ροκφόρ σε μικρά κομματάκια και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Ζυμώνουμε με τα χέρια μέχρι να ενωθούν καλά. Προσθέτουμε την παρμεζάνα και συνεχίζουμε το ζύμωμα. Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι. Στην αρχή θα σας φανεί σαν να μην γίνεται μία μάζα η ζύμη αλλά να θρυμματίζεται. Στην συνέχεια όμως  γίνεται ομοιόμορφη. Την αφήνουμε να ηρεμήσει για 30 λεπτά. Έπειτα  με ένα κουταλάκι παίρνουμε τέτοια ποσότητα ώστε να φτιάξουμε μπαλάκια. Τα τυλίγουμε με σησάμι και τα τοποθετούμε σε ένα ταψί που έχουμε στρώσει λαδόκολλα. Πιέζουμε ελαφρά τα μπαλάκια με ένα  πιρούνι για να πλατειάσουν. Ψήνουμε στους 180^ο C για 10’- 15’.

                                         

                                          Καλή σας μέρα και περιμένουμε εντυπώσεις!

Όταν είδα το διαγωνισμό της Άννας ενθουσιάστηκα. Στο μυαλό μου φέτος είχα αποφασίσει να φτιάξω μία γωνιά γλυκιά και κατακόκκινη. Και ήμουν σίγουρη ότι αυτήν ακριβώς θα έβαζα στον  διαγωνισμό.

Η αγαπημένη μου γωνιά λοιπόν φέτος είναι ο μπουφές με τα γλυκά. Τις κατασκευές με τις γυάλες τις φτιάξαμε με τα παιδιά.  Χρησιμοποιήσαμε γλάστρες, πιατάκια πήλινα και κορδέλες. Γέμισαν καραμέλες και σοκολατάκια και έδωσαν έναν παιχνιδιάρικο τόνο στον μπουφέ. Παρεμπιπτόντως είναι ακόμα γεμάτα! Πιο πολύ ζητούσαν καραμέλες και σοκολάτες όταν ήταν στο ντουλάπι παρά τώρα που τα έχουν μπροστά τους.

Στη  πιατέλα που κρατά ο αρκούδος   έβαλα τρουφάκια και στα μπολ τα καταπληκτικά μπισκότα της Ερμιόνης . Βέβαια ο μπουφές αυτός αλλάζει μέρα με την μέρα όψη αφού τελείωσαν ήδη τα τρουφάκια και τα μπισκότα (μέχρι και στο σχολείο τα έπαιρναν) και πλέον  αντικαταστάθηκαν από τα μελομακάρονα της Κάλης ( απολαυστικά λέμε ) και τους κουραμπιέδες της μαμάς μου (ελπίζω να ανεβάσω σύντομα ανάρτηση με την συνταγή).

                                                            Πολλά γλυκά φιλιά σε όλους.

Το καλοκαίρι μας ταλαιπωρεί με τις ζέστες του αλλά μας χαρίζει και δροσερούς, υγιεινούς συμμάχους.  Τα περισσότερα παιδιά αγαπούν  τα φρούτα. Δυστυχώς τα δικά μου δεν τρώνε με ευχαρίστηση  τα ζουμερά γλυκίσματα του καλοκαιριού. Έψαξα να βρω λοιπόν διασκεδαστικούς τρόπους να τα παρουσιάσω.

                                                                                             Φοίνικες

                                                                                                  Δελφίνια

                                                                                                Σουβλάκι

                                                                                                   Τρένο


                                  Για τελευταίο άφησα την πατροπαράδοτη συνταγή που σίγουρα έχετε δοκιμάσει.

                                                                               Φέτα από καρπούζι

                                      Γιατί καμιά φορά τα απλά μένουν χαραγμένα για πάντα στη μνήμη μας.

Άλλο ένα καλοκαίρι με στερητικά συμπτώματα μαμάς. Θυμάστε πέρσι που το μεγάλο μου ζουζούνι αφού χτύπησε στα βραχάκια  και πήρε για παράσημο 5 ραματάκια έφυγε για διακοπές στο χωριό μακριά από τη μαμά;

Ε φέτος πήραμε πάλι παράσημο. Δυο ραματάκια αυτή τη φορά  σε σύγκρουση με μπαλκονόπορτα.  Ήταν 11 το βράδυ και όταν τον πλησίασα δεν φαινόταν κάτι αρχικά.  Αλλά όταν πήγα να τον χαιδέψω στο κεφάλι φρίκαρα. Αίμα γέμισε το χέρι μου. Τον βουτάει ο άντρας μου στο μπάνιο και εγώ χωρίς καν να τον δω βούτηξα τον μικρό και σε δευτερόλεπτα τον είχα αφήσει στην νονά του από δίπλα. Γύρισα κλείδωσα το σπίτι και φύγαμε.  Σαν να με κυνηγούσε ο χρόνος. Δεν νοιάστηκα για τον μικρό. Ευτυχώς ήμουν σίγουρη ότι ήταν σε καλά χέρια. Αλλά δεν κοίταξα και τον μεγάλο καθόλου. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τον μπαμπά του. Ενεργούσα ενάντια στο χρόνο. Ήθελα να βεβαιωθώ. Να τον δει γιατρός και να μην κάνω εικασίες. Πρέπει να έκανα χρόνο ρεκόρ. Ήμουν σίγουρη  ότι από το κέντρο υγείας θα μας ξαναστείλουν στο Παίδων αλλά ευτυχώς την γλυτώσαμε. Ο γιατρός- παπάς είχε και ελαφρύ χέρι και τον αντιμετώπισε με υπομονή και αγάπη.  Το παιδί τον λάτρεψε. Βέβαια όλο το προσωπικό του μιλούσε ,τον ενθάρρυνε γιατί ξέροντας τι τον περιμένει δεν δεχόταν με τίποτα. Αλλά ευτυχώς πέρασε.

Και όπως και πέρσι έφυγε και φέτος για το χωριό μόλις έβγαλε τα ράμματα.  Και αυτή τη φορά πήρε και τον αδερφό του μαζί. Διπλό το χτύπημα για την μάνα. Πέρσι το είχα ρίξει στις κατασκευές. Έβαφα ότι έβρισκα στο σπίτι.

Και φέτος λοιπόν με βλέπω να σας βομβαρδίζω με κατασκευές τις επόμενες μέρες. Έχω ήδη πολλά στο μυαλό μου. Δεν θα μου ξεφύγει τίποτα άβαφο!!!

Προχτές λοιπόν που ήταν η τελευταία μέρα που περάσαμε μαζί (αφού χτες δούλευα) τους έκανα πολλά χατίρια.

Κρέπες θελαν τα μωρά μου. Ένα βουνό η μαμά.

Με μερέντα για πρωινό  και ζαμπόν τυρί για το βράδυ.

Το μεσημέρι κοτόπουλο με ριζάκι λες σερβιρισμένο λες και ήταν η κριτική επιτροπή του  Μaster shef.

Και το απόγευμα παγωτό με συνταγή από την Ερμιόνη. Να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε. Κατενθουσιάστηκαν. Έφαγαν από 3 ξυλάκια ο καθένας. Ευτυχώς ήταν μικρά.

Όπως καταλαβαίνετε όταν είναι να φύγουν τα μικρά μου πρέπει με κάτι να ασχολούμαι.  Πάω να κλάψω αγκαλιά με το υπόλοιπο παγωτό!

 Η μαμά μου πάντα μαγείρευε πολύ καλά. Και τα γλυκά της ήταν πολύ όμορφα. Τώρα τελευταία όμως γνωρίζω έναν άλλο άνθρωπο. Πιο δημιουργικό. Πιο δραστήριο. Και σαν μαμά πια καταλαβαίνω πως όλα αυτά που είχε μέσα της δεν προλάβαινε να τα δείξει. Γιατί πάντα είμασταν το κέντρο του κόσμου της. Και ακόμα είμαστε. Απλά μάλλον τώρα προλαβαίνει και να ανασάνει. Να δημιουργήσει. Να έχει ενδιαφέροντα πέρα απο μας. Και ανακάλυψα ότι οτι της αρέσει η ζαχαροπλαστική, η τεχνολογία, τα ζώα και η φωτογραφία. Σήμερα όμως θα δούμε μόνο τις γλυκές της δημιουργίες.

      Θα ξεκινήσω με σοκολατένιες τούρτες. Λίγοι μπορούν να αντισταθούν στη μαγεία της σοκολάτας. Και εμείς σαν οικογένεια της έχουμε αδυναμία.

Οι μικρές της δημιουργίες. Μινι γλυκάκια που σε βγάζουν ασπροπρόσωπο σε κάθε περίσταση. Ακόμα και σε βάπτιση με 250 άτομα όπου η μαμά μου είχε φτιάξει σε σφηνάκια αρκετές διαφορετικές γεύσεις και εντυπωσίασε. 

Παραδοσιακά γλυκάκια και τούρτες που κάνουν τη διαφορά στις οικογενειακές μας συγκεντρώσεις

Και τέλος η τούρτα αφορμή. Αυτήν είδα σήμερα στο ψυγείο και σκέφτηκα ότι της αξίζει μία αφιέρωση. Η διακόσμηση έγινε με σαντιγύ πάνω στην οποία σχεδίασε με χρώματα ζαχαροπλαστικης με τη βοήθεια οδοντογλυφίδας.

                              ΜΑΜΑ ΕΙΣΑΙ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Τα τυριά είναι ένα από τα αγαπημένα μου συστατικά. Θεωρώ ότι ζωντανεύουν  ότι αγγίξουν.
Από την άλλη τα κεικ είναι εύκολα και τρώγονται από μικρούς και μεγάλους.  Ετσι αποφάσισα να τα συνδυάσω.

Και το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ. Είναι ιδανικό για πάρτυ , γιορτές και αντικαθιστά άξια την τυρόπιτα.Την συνταγή σας την χρωστάω εδώ και καιρό. Απο τότε που σας είχα παρουσιάσει τα 5 φαγητά που αγαπώ. Σας κρατούσα σε αγωνία για να την λαχταρήσετε περισσότερο. Λεμε τώρα.

Υλικά 

500 γραμμάρια διάφορα τριμμένα τυριά
(φέτα , ρεγκάτο , γκούντα, κέφαλλογραβιέρα , ίσως και  ροκφόρ - το τελευταίο δεν το έχω δοκιμάσει σε αυτή τη συνταγή αλλά πιστεύω ότι θα του πηγαίνει) Γενικά μην φοβηθείτε να πειραματιστείτε στο είδος των τυριών. Φτιάξτε το προσωπικό σας κεικ.

300 γραμμάρια  αλλαντικά (αλλά για παιδιά το ζαμπονάκι μάλλον αρκεί).

4 αυγά

Μισό σακουλάκι φαριν απ

300 γραμμάρια γάλα

150 γραμμάρια βούτυρο

Εκτέλεση

Τρίψτε τα τυριά και κόψτε σε μικρά κομματάκια τα αλλαντικά.
Χτυπήστε το βούτυρο στο μίξερ και προσθέστε τα αυγά και το γάλα.
Τέλος προσθέστε τα τυριά και τα  αλλαντικά και ανακατέψτε με το χέρι.
Εγώ χρησιμοποιώ φόρμα σιλικόνης και έτσι δεν βουτυρώνω.
Ψήστε στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα.
Οταν το βγάλετε αφήστε το λίγα λεπτά στην φόρμα σιλικόνης και μετά επιχειρήστε να το βγάλετε.



Και όπως λέει ο μικρός μου  DELICIOUS!!!!!

                           Μεγάλη Δευτέρα και είπα να σας προτείνω δύο συνταγούλες.

  Κολοκυθοκεφτέδες και κουνουπιδοκεφτέδες νηστίσιμους. ¨Ενας καλός τρόπος να κρύψετε τα λαχανικά από τα παιδιά αλλά και ένα νόστιμο μεζεδάκι για τους μεγάλους. Ετοιμαστείτε να τις κάνουμε ταυτόχρονα.

                                     Βράζουμε 3 κολοκύθια μεγάλα και ένα κουνουπίδι.

Λιώνουμε τα υλικά μας με ένα πιρούνι. Οπως  βλέπετε  είχα και ένα μικρό βοηθό. Ο οποίος όμως έφαγε το κουνουπίδι σκέτο. Όχι που ήθελα να το κρύψω!

Βάζουμε μισή κουταλίτσα σόδα  σε λιγο νεράκι και το ρίχνουμε στο μείγμα με το κολοκύθι. Επαναλαμβάνουμε για το κουνουπίδι.

Προσθέτουμε αλάτι ,πιπερι, λιγο λάδι  και 2-3 κουταλιές αλέυρι. Αν τα θέλουμε πιο σφιχτά προσθέτουμε λιγο αλεύρι ακόμα. Αν μάλιστα  νηστεύουμε και το λάδι μπορόυμε να το αφαιρέσουμε.

Τέλος ψήνουμε στο φούρνο  για 10 με 15 λεπτά στους 180 βαθμους αντί να τηγανίσουμε για να είναι πιο ελαφριοί και  διαιτιτικοί.

                                                          Ελπίζω να τους απολάυσετε

                                                             
                                                                    Καλή σας όρεξη

Πριν λίγες μέρες παρήγγειλα τα χρώματα ζαχαροπλαστικής για τα Χριστούγεννα! Πέρσι για πρώτη φορά έφτιαξα την τούρτα μας από ζαχαρόπαστα. Δεν είχα προλάβει για την Χριστουγεννιάτικη γιορτή γιατί δεν έβρισκα γλυκερίνη βρώσιμη. Η μάλλον κάνεις δεν ήξερε να μου αν ήταν βρώσιμη.  Βρήκα παραμονή πρωτοχρονιάς και έφτιαξα αυτήν την τουρτίτσα!

Εδω είναι το βίντεο που χρησιμοποίησα για να φτιάξω το δεντράκι.

Να δούμε τι θα φτιάξουμε φέτος!!!

Εδω και λίγο καιρό τα παιδιά μου σηκώνονται την Κυριακή και ζητούν κρέπες!!!

Και όταν λέμε Κυριακή πρωί εννοούμε στις 7:30 ! Στην αρχή μου ήταν λίγο δύσκολο αλλά τώρα συνήθισα. Έτσι λοιπόν πρωί η μαμά τηγανίζει κρεοπoύλες.Μια κουπα αλευρι, μιαμιση γαλα και ενα αυγο. Και φυσικά τι άλλο θα ήθελαν για γέμιση παρά Μερέντα!!! Έμενα πάντως μου αρέσει να προσθέτω φρούτα όπως μπανάνα  ή φράουλα.

H φωτογραφία δεν είναι δική μου αλλά κάπως έτσι μοιάζουν και οι δίκες μου. 

Να έχετε μια γλυκιά Κυριακή.

Όπως σας είπα το Σάββατο το μικρούλη μου είχε γενέθλια. Πρώτη φορά δεν είχα καν γράψει τι θα φτιάξω. Ξύπνησα το πρωί και δεν είχα έμπνευση.Κενό. Το μόνο που είχα κανονίσει ήταν η τούρτα. Το γιο μου τον βάπτισε η οικογένεια που μένει διπλά. Πριν λίγες μέρες είχαν φτιάξει  μια τούρτα σκαντζόχοιρο. Ζήτησα λοιπόν από τις μικρές νονές να έρθουν σπίτι να βοηθήσουν.

Έτσι το Σάββατο το μεσημέρι 4 παιδάκια έφτιαξαν 2 τουρτιτσες. Χωρίστηκαν σε δυο ομάδες και ξεκίνησαν.

                                                                        Τα υλικά

                                                                 4 πακέτα πτι-μπερ

                                                                 1 πακέτο βούτυρο

                                                                 1κουτί ζαχαρούχο

                                                                 4 κουταλιές κακάο

                                                                 μερέντα

                                                                 κουκουνάρι

                                                                 καραμέλες στρογγυλές

Εκτέλεση

Θρυμματίζουμε τα μπισκότα.

Λιώνουμε το βούτυρο. Όχι  πολύ καυτό για να μπορούν να το πιάσουν.

Ρίχνουμε το βούτυρο, το ζαχαρούχο και το κακάο στα μπισκότα και ανακατεύουμε.

Κάνουμε το μείγμα μια μπάλα, την τυλίγουμε με σελοφάν και την βάζουμε ψυγείο για 1 ώρα.

Βγάζουμε την μπάλα και φτιάχνουμε το σχήμα του σκαντζόχοιρου.

Βάζουμε τον σκαντζόχοιρο στο ψυγείο για 10 λεπτά.

Απλώνουμε την μερέντα από πάνω και στολίζουμε με το κουκουνάρι και τις καραμέλες.

Το πιο σημαντικό δεν είναι ότι είναι πολύ εύγευστη ,είναι ότι μπορούν να την κάνουν τα παιδιά μόνα τους. Να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να κερδίσει η μαμά χρόνο για άλλες προετοιμασίες. Την συνταγή βρήκαν τα κορίτσια από  ένα περιοδικό για μικρούς chef. Μάλλον θα ψάξω να βρω τα τεύχη .Είναι πολύ χρήσιμα.

Φυσικά στο τέλος της μαγειρικής ανακαλύψαμε ότι ο μικρός ανέβασε πυρετό. Και έτσι βάλαμε 2 κεράκια να φυσήξει με τα παιδιά και το βράδυ ήρθαν μόνο οι παππουδογιαγιάδες!

Δεν του αρέσει μάλλον να μεγαλώνει.

Την Κυριακή είχα γενέθλια. Και όπως πάντα ψάχνω για πρωτότυπες ιδέες.

Βρήκα μια πολύ όμορφη τούρτα  καρπουζάκι και την έφτιαξα.

Έτσι δείχνει το κάθε κομμάτι που κόβεται. Μόνο το πράσινο με παίδεψε λίγο.Πρώτον γιατί δεν έβρισκα γεύση φιστίκι και δεύτερον γιατί είναι κομματάκι δύσκολο να απλωθεί στο μπωλ.

Όσο για την συνταγή  να ευχαριστήσω την Θεανώ  απο το http://mammy-on-line.blogspot.gr/ και τη συνταγή θα τη βρείτε εδώ.

Καλο καλοκαιρι!!!