.


Για δεύτερη χρονιά το bloggoπαρεάκι βρίσκεται για picnic. Φέτος δεν χρειάστηκε και τόση οργάνωση καθώς  ξέραμε από πέρσι τι θα χρειαζόμασταν. Το βασικότερο είναι καλή διάθεση και μια τρέλα μαγική που την έχουν όσοι θέλουν ακόμα να διασκεδάζουν σαν παιδιά.

Δώσαμε λοιπόν ραντεβού σε ένα ξέφωτο  στο κτήμα στο Τατόι με την ελπίδα να βρούμε το ίδιο δέντρο με πέρσι. Το δέντρο που μας χωράει όλους, που μας ανέχεται,  που μας φέρνει αναμνήσεις. Ευτυχώς κάποιοι από την παρέα πήγαν νωρίς και το βρήκαν ελεύθερο.  Ιδανική τοποθεσία για να πάτε είτε με την οικογένεια,είτε με φίλους είτε να διοργανώσετε ένα παιδικό πάρτι εκεί. Ακόμα και αν δεν βρείτε το δικό μας δέντρο υπάρχουν πολλά ακόμα καθώς και κιόσκια που μπορούν να σας φιλοξενήσουν.



Επειδή  οι συναντήσεις μας δεν είναι απλές όπως καταλαβαίνετε πρέπει να έχουν χρώμα και ζωντάνια. Και θέμα βέβαια. Μετά από ψηφοφορία  επιλέξαμε τα καλοκαιρινά φρούτα. Ιδανική λύση για καλοκαιρινά πάρτι. Αν και εμείς μέσα στην άνοιξη δεν είχαμε και πολλά πραγματικά φρούτα  η διακόσμηση ήταν εντυπωσιακή. Φέραμε όλοι κάποια πράγματα και  έτσι απλά το δέντρο μας μεταμορφώθηκε.



















photo credit mamas&papas




photo credit mamas&papas



Το   LIVING GREEN SHOP  θέλοντας να δώσει και άλλο χρώμα στη γιορτή μας  μας προσέφερε ένα καταπληκτικό σετ από ποτηράκια, χαρτοπετσέτες , πιατάκια  με  φλαμίνγκο που άρεσαν πολύ στα παιδιά!



photo credit mamas&papas


Picnic χωρίς λιχουδιές δεν γίνεται.   Το ALL DAY Roma Pizza Γλυφάδας   μας έστειλε πεντανοστιμες κοτομπουκιες  και  λαχταριστες οικογενειακες  πίτσες!!!!






Αλλά και όλες οι μαμάδες έφεραν από 2-3  μεζεδάκια με αποτέλεσμα να φτιαχτεί ένας υπερπλήρης 
μπουφέςΔοκιμάστε το με φίλους και θα ξεπεράσετε σε ποικιλία και το καλύτερο catering. Μόνο που άλλη φορά θα αλλάξουμε τη διαδικασία με όσα περισσεύουν κορίτσια. Δεν θα παίρνει η καθεμία τα δικά της αλλά μια ποικιλία. Για να συνεχίζουμε το πάρτι και σπίτι!!!




photo credit mamas&papas


photo credit mamas&papas



photo credit mamas&papas




Και μην νομίζετε ότι είχαμε μόνο αλμυρές λιχουδιές. Να και μερικές από τις  γλυκές μας απολαύσεις.  Και αν τελικά κάνετε πάρτι στην εξοχή δείτε την ιδανική λύση για εναλλακτική τούρτα  που είναι 
εύκολο να μεταφερθεί και να διατηρηθεί. 





photo credit mamas&papas







photo credit mamas&papas



Την ήμερα εκείνη ήταν η γιορτή της μητέρας και δεν υπήρχε  καλύτερος τρόπος να περάσουμε την 
ήμερα με τα παιδιά μας.  Περάσαμε καταπληκτικά!  


Το  We Love pinatas by Anthomeli έφτιαξε μια καταπληκτική πινιάτα ανανά για τα παιδιά μας  που τα ενθουσίασε. Ακόμα ακούω τα γέλια τους την ώρα που προσπαθούσαν να την σπάσουν.  Παίξανε παιχνίδι θησαυρού  που ετοίμασε η Κάλη , φύτεψαν σε κεσεδάκια από γιαούρτι σπόρους που ετοίμασε η Μαρία.



photo credit mamas&papas


Η μικρή δεν χόρταινε να κοιτάει γύρω της. Στο περσινό μας Picnic ήταν ακόμα στην κοιλίτσα μου
και τώρα σκορπούσε χαμόγελα.Τα παιδιά έκαναν εξερευνήσεις στα γύρω μέρη, σκαρφάλωσαν στα 
δέντρα,  έπαιξαν ποδόσφαιρο.  Οι μπαμπάδες επισκέφτηκαν τα κτίσματα στο Τατόι και διάβασαν για την ιστορία τους. Και οι μαμάδες   δεν έχασαν την ευκαιρία για τρελές φωτογραφίες.

















photo credit mamas&papas








photo credit mamas&papas







photo credit mamas&papas





Δεν έλειψαν όμως και τα δωράκια για μαμάδες και παιδάκια. Το Δημιουργούμε μαζί  έστειλε αυτά τα  φρουτενια φρισπι με το όνομα κάθε παιδιού!


photo credit mamas&papas


Η Έλενα έφτιαξε για να μας ευχηθεί αυτές τις κόκκινες καρδιές για το λαιμό και για τα κοριτσάκια όμορφα βραχιολακια


photo credits  craftlandgr

Η Σοφία  είχε ετοιμάσει πακετακια έκπληξη για τις μαμάδες που γιόρταζαν. Το παρέλαβα από μικρά χεράκια όπως βλέπετε!












Η Αλεξάνδρα από το  Craftlandgr  ετοίμασε φρουτενια μπρελόκ για όλα τα παιδιά με τα ονόματά τους! Ιδανικά και για τις σχολικές τσάντες αλλά και για τις βαλίτσες τους τώρα στις διακοπές.


                                                            photo credit mamas&papas



Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Εύη που μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω τις φωτογραίιες της.




Και εδω μπορειτε τα βρειτε τις φιλες μου
http://www.anthomeli.com
http://megalono-megaloneis-megalonei.blogspot.gr
http://craftlandgr.blogspot.gr/
https://busymamascornergr.blogspot.gr
http://www.mamadoistories.gr
http://fraulitsasworld.blogspot.gr
http://owlmommy.gr
http://www.shareyourlikes.gr


Κάντε και εσείς τις Κυριακές σας ξεχωριστές. Γιατί κάθε στίγμη με τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι σημαντική. Και κάθε γιορτή που μας φέρνει πιο κοντά με φίλους ένας μεγάλος θησαυρός.






Πριν λίγες βδομάδες πήγαμε στην έκθεση Γάμος - Βάπτιση. Περνούσαμε από τα περίπτερα, ρωτούσαμε και παίρναμε ιδέες.  Στο χέρι μας έπεσε το φυλλάδιο από τα Φιλοτεχνήματα. Δεν θα σας πω ψέματα. Την προσοχή μου τράβηξε η τιμή για τον στολισμό βάπτισης. Ήταν αρκετά δελεαστική. Οπότε και κοντοστάθηκα. Διάβασα το φυλλάδιο και γύρισα πίσω στο περίπτερο για διευκρινίσεις. Να τονίσω εδώ ότι και να μου χαρίσεις κάτι αν δεν με κερδίσεις με την συμπεριφορά σου δεν πρόκειται να συνεργαστούμε. Ήταν τόσο εξυπηρετικοί και ταυτόχρονα καθόλου πιεστικοί. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι επαγγελματίες στην έκθεση μας πίεσαν για στοιχεία και για ραντεβού για να μας δώσουν κάποιες απλές πληροφορίες. Αν θέλω να έρθω πρέπει να με κερδίσεις με την πρώτη εντύπωση, με την εξυπηρέτηση, με την ποιότητα της δουλειάς σου  και με την τιμή σου.






Τελικά μια βδομάδα μετά κανόνισα ένα ραντεβού στο μαγαζί τους. Και εκεί ένιωσα πολύ οικεία. Με υποδέχτηκαν πολύ φιλικά. Άκουσαν όλα όσα είχα σκεφτεί, είδαν φωτογραφίες με ιδέες που είχα βρει και μου πρότειναν  πολλές λύσεις. Μάλιστα είχαν ξανακάνει γάμο στο εκκλησάκι που έχω επιλέξει και μου έδειξαν πως θα μπορούσαν να τοποθετηθούν τα αντικείμενα με πραγματικές εικόνες.






Ξαναπήγα εκεί άλλες δύο φορές. Και πάντα φεύγω με μεγάλο χαμόγελο. Είναι ορισμένοι άνθρωποι που σου φτιάχνουν το κέφι κάθε φορά που τους βλέπεις.








Κάθε δουλειά τους είναι διαφορετική. Κάθε λεπτομέρεια με μεράκι.  Με κέρδισαν τόσο που θα αναλάβουν και το candy table -τραπέζι ευχών στο σπίτι μετά και τις μπομπονιέρες. Και τους έβαλα δύσκολα στις παιδικές μπομπονιέρες ( θα σας μιλήσω για την ιδέα κάποια άλλη φορά-μην τα αποκαλύψουμε όλα αμέσως)  αλλά κατάφεραν να βρουν αυτές που ήθελα σε όσο πιο καλή τιμή μπορούσαν.  Το να προσπαθεί ένας επαγγελματίας να σε ικανοποιήσει χωρίς να σκέφτεται να σε εκμεταλλευτεί είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας.











Και δεν μου χάλασαν χατίρι ούτε όταν τους πρότεινα να διοργανώσουμε έναν διαγωνισμό και ένας από σας να κερδίσει την διακόσμηση της βάπτισης του παιδιού τους. Έτσι λοιπόν για έναν από σας εξασφαλίσαμε τη διακόσμηση με :


  • Κορδέλες, τούλια, υφάσματα και δαντέλες για τη διακόσμηση της κολυμπήθρας όλα στα χρώματα και στο θέμα  της επιλογής  σας.
  • Στοιχεία στο θέμα της βάπτισης για το στολισμό της κολυμπήθρας (πεταλούδες, νεράιδες, χαρακτήρες από κινούμενα σχέδια κτλ.)
  • Κούνια ξύλινη σε πραγματικές διαστάσεις στολισμένη με υφάσματα και στοιχεία
  • Γάζες, υφάσματα και δαντέλες στα χρώματα της επιλογής σας για στολισμό του εξωτερικού χώρου της εκκλησίας πάνω στα οποία θα τοποθετηθεί ο στολισμός σας.
  • Άλλα είδη διακόσμησης όπως φανάρια, κλουβιά, μπαούλα, μαξιλάρια, ξύλινοι κορμοί, στεφανάκια ξύλινα, σκάλα με βάζα κεριά & λοιπά στοιχεία δημιουργίας διαδρόμου όλα προσαρμοσμένα στο θέμα και τα χρώματα της βάπτισης σας.








Όροι διαγωνισμού

  • Κάντε  like στη σελίδα του Parentslandgr στο facebook  εδώ 
  • Κάντε  like στη σελίδα του Φιλοτεχνήματα στο facebook εδώ
  • Κοινοποιήστε την ανάρτηση του διαγωνισμού που θα βρείτε εδώ
  • Και συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής που θα βρείτε πιο κάτω.
Ο διαγωνισμός θα λήξει την 1/3/2017  στις 12:00 το μεσημέρι και τα αποτελέσματα από την κλήρωση θα ανακοινωθουν την επόμενη ημέρα. Ο νικητης θα ειδοποιηθει μέσω email. Αν δεν απαντησει μέσα σε 3 μέρες θα κληρωθεί επόμενος νικητής.































Τα Φιλοτεχνήματα βρισκονται στη διευθυνση  Κώστα Βάρναλη 29, 14231 Νέα Ιωνία. 
τηλ.: 6932593439.
Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα τους http://www.filotexnimata.gr καθώς και τη σελίδα τους στο facebook.  
Εσείς ποιο θέμα ειχατε ή θα έχετε στη βάπτιση του παιδιού σας;

Το να θηλάζεις είναι το πιο ωραίο αλλά και το πιο δύσκολο πράγμα. Μπορεί να σου ξυπνήσει πολύ όμορφα συναισθήματα αλλά να σε γεμίσει και πολλές τύψεις. Οι τρεις ιστορίες που θα ακολουθήσουν δεν ανήκουν σε διαφορετικά άτομα αλλά σε μένα. Είναι προσωπικές μου στιγμές που ήθελα απλά να  τις μοιραστώ.





Πρώτη ιστορία

Πριν 10 χρόνια γέννησα τον πρώτο μου γιο. Σύμφωνα με τη γιατρό έπρεπε να το πάρουμε νωρίτερα γιατί ήταν μεγάλο. Πρώτη φορά έγκυος δεν είχα τη δύναμη να το αμφισβητήσω. Στις 37 βδομάδες λοιπόν κανονίσαμε να μπω στο μαιευτήριο. Μου έκαναν τεχνητούς πόνους αλλά εγώ δεν ένιωθα τίποτα.  Μου έλεγαν πονάς τώρα, έχεις συσπάσεις και εγώ απλά έβλεπα τηλεόραση. Πέρασαν κάποιες ώρες και η γιατρός είπε να μου κάνουν επισκληρηδιο. Χαρά εγώ. Τελειώνουμε έλεγα. Στην διπλανή μου όταν έκαναν γέννησε σε μισή ώρα. Και πάλι όμως δεν γινόταν τίποτα. Έφτασε  μεσημέρι και η γιατρός είπε ότι πάμε σε καισαρική. Μάταια έκλαιγα. Μου έλεγε ότι δεν μπορεί να αντέξει άλλες συσπάσεις η μήτρα. Όταν δεν ξέρεις φοβάσαι και δεν αντιδράς. Αυτό που τώρα μου φαίνεται παράλογο απλά δεν μπορούσα να το διαχειριστω. Όταν το παιδί βγήκε  δεν άκουσα κλάμα.  Φοβήθηκα, ρώτησα και τότε ακούστηκε. Τώρα ξέρω πως του έδωσαν από την αρχή οξυγόνο και προφανώς έβγαλαν τη μάσκα όταν μίλησα για να τον ακούσω και να ηρεμήσω. Μετά και πάλι τίποτα. Λίγα λεπτά μετά μου έφεραν ένα μοβ αγοράκι και τον ακούμπησαν πάνω μου. Τα χέρια μου ήταν δεμένα ωστόσο κατάφερα να του δώσω ένα φιλάκι. Τον πήγαν και στον πάτερα του και μετά θερμοκοιτίδα.

Τον περίμενα στο δωμάτιο αλλά δεν ερχόταν. Την επόμενη μέρα με πήγαν να τον δω. Αλλά δεν επιτρεπόταν να τον πάρω αγκαλιά. Πόσο μάλλον να τον θηλάζω. Η δική μου μαία μου είπε ότι δεν μπορεί να μου δείξει πράγματα χωρίς το παιδί. Έδωσε απλά κάποιες συμβουλές και προέτρεψε να αγοράσω ένα θήλαστρο.  Έτσι και έκανα. Ξυπνούσα κάθε φορά που ξυπνούσαν την διπλανή μου. Εκείνη θήλαζε και εγώ έβγαζα γάλα και το πήγαινα στην εντατική. Αλλά αν και μου έλεγαν να το φέρνω ήξερα ότι δεν θα το έδιναν στο παιδί αφού το βασικό πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν το στομάχι του ώριμο ακόμα.

Και ήρθε η ώρα να πάω σπίτι. Όχι να πάμε. Να πάω. Δεν το άντεχα να γυρίσω σπίτι και να είναι η κούνια άδεια, Προτίμησα να μείνω στη μαμά μου που ήταν κοντά στο μαιευτήριο και να βλέπω τον μικρό 2 φορές την ημέρα. Έβγαζα γάλα σε συγκεκριμένες ώρες και του το πήγαινα. Κανένας δεν μου είπε να το φυλάω για εκείνον. Να κρατήσω τράπεζα γάλακτος. Έκλαιγα για την κατάσταση του μικρού,για το ότι δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω, για το ότι δεν μπορούσα να τον θηλάσω. Αργότερα κατάλαβα ότι μου είχαν κλέψει τις πιο σημαντικές στιγμές  ανάμεσα σε μια μαμά και το μωρό της. Την πρώτη επαφή, την πρώτη αγκαλιά. Την πρώτη φορά που θα αναζητούσε να δεχτεί το δικό μου γάλα.

Όλη αυτή η κατάσταση είχε και άλλες συνέπειες. Όταν μετά από 18 μέρες πήραμε το παιδί κανένας δεν μας έδειξε πως να το ταΐζουμε. Προσπάθησα να το θηλασω αλλά δεν ήξερα πως. Δεν τον έβαζα σωστά στο στήθος και με πλήγωνε. Κατέφυγα στην εύκολη λύση να βγάζω με το θήλαστρο. Σιγά σιγά η ποσότητα μειωνόταν αντι να αυξάνει. Τότε νόμιζα ότι ήταν από την στεναχώρια. Μετά από 40 μέρες είχα μόνο 10 ml. Τα παράτησα. Κανένας δεν μου είπε να το παλέψω και δεν ήξερα που να ρωτήσω.

Άρχισα να δίνω  μόνο ξένο. Και το παιδί εμφάνισε  γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση  και γέμισε εκζέματα. Ακόμα θυμάμαι τα σκασμένα, γεμάτα πληγές μαγουλάκια του. Άλλαξα πολλά γάλατα αλλά δεν είδα μεγάλη αλλαγή, μέχρι που σταματήσαμε το γάλα σε σκόνη. Όλο αυτό με γέμισε τύψεις αλλά και πείσμα. Την επόμενη φορά θα τα κατάφερνα.



Δεύτερη ιστορία

Στο δεύτερο παιδί  τέσσερα χρόνια αργότερα είχα αλλάξει νοσοκομείο, γιατρό και μυαλά. Όταν γέννησα  ο μικρός έμεινε απάνω μου περισσότερη ώρα. αλλά και πάλι δεν τον έφερναν στο δωμάτιο. Έπαθα πανικό. Νόμιζα ότι θα περνούσα τα ίδια. Μετά από παρέμβαση του γιατρού τον έφεραν στο δωμάτιο αλλά λόγω καισαρικής  είπαν να δοκιμάζαμε το θηλασμό από την επόμενη ημέρα !!!  Την επομένη ήρθε και η μαία μου και με βοήθησε να τον θηλάσω. Ερχόταν κάθε μέρα. Έτσι και εγώ είπα στον άντρα μου να μην αγοράσει κανένα κουτί. Θα τα καταφέρναμε.

 Το πρώτο βράδυ στο σπίτι όμως δεν καταφέρναμε να συχρονιστούμε με το μωρό. Έκλαιγε γιατί πειναγε. Είπα δεν πειράζει θα βγάλω με το θήλαστρο και θα του δώσω. Αλλά δεν έβγαινε αρκετό. Και ήθελε και άλλο. Και να κλαίει. Και να κλαίω και εγώ από τύψεις ότι αφήνω το μωρό μου νηστικό.  Τελικά στις μια το βράδυ έστειλα τον άντρα μου να βρει φαρμακείο να πάρει γάλα για να ηρεμήσει ο μικρός.  Την επόμενη μέρα ανέβασα 40 πυρετό  από ουρολοίμωξη.   Αν και φοβηθήκαμε την μαστίτιδα.  Έτσι προτάθηκε και πάλι το θήλαστρο. Για  να μην με πληγώνει ο μικρός, να ελέγχω πόσο τρώει, να του φτιάξω ένα πρόγραμμα  φαγητού και ύπνου. Πράγματι  έτσι ήταν αλλά δεν το έφτανε η ποσότητα και έτσι έπαιρνε και λίγο ξένο κάθε φορά. Παρόλα αυτά κατάφερα και τον έφτασα μέχρι 8 μηνών. Γλυτώσαμε δερματιτιδες και αρρώσταινε τα πρώτα χρόνια λιγότερο από τον αδερφό του.  Δεν ένιωθα όμως ότι τα είχα καταφέρει.



Τρίτη ιστορία



Και φτάνουμε στο σήμερα με την μικρούλα μου. Αυτή τη φορά δεν είχα  δική μου μαία αλλά όλα στο νοσοκομείο ήταν τόσο διαφορετικά. Η μαία πριν την καισαρική μου  είπε ότι τα πράγματα άλλαξαν πια και ότι το μωρό θηλάζει από την πρώτη ώρα και μένει με την μαμά συνέχεια. Μα δεν θέλω να είναι συνέχεια δίπλα μου είπα. Δεν σε ρωτήσαμε μου είπε γελώντας. Όταν θα θέλω να κοιμηθώ λιγάκι; Αν θα έχει κόσμο; Ε τότε θα μας φωνάζεις να την παίρνουμε. Όταν μπήκα στο χειρουργείο ήμουν σε κατάσταση πανικού. Είμαι και φοβιτσιάρα πως να το κάνουμε. Όταν όμως  μου έφεραν την μικρή, μου έλυσαν τα χέρια όπως είχα ζητήσει και ξέχασα τα πάντα. έμεινε κοντά μου πολύ ώρα. Τη χάιδευα , τη φίλαγα,της μιλούσα μέχρι που την πήραν για λίγο.

Όταν με πήγαν στην ανάνηψη περίμενα ότι θα περνούσα για άλλη μια φορά μία βαρετή ώρα κοιτώντας το ταβάνι. Μετά από 10 λεπτά όμως ήρθαν και με πήγαν σε ένα δωμάτιο με μία μαία που χαμογελαστά μου είπε ότι θα έφερναν την μικρή να την θηλάσω! Και επίσης θα φώναζαν τον άντρα μου να μας κάνει παρέα. Ήταν τόσο όμορφα. Επιτέλους μπορούσα να χαρώ τη στιγμή με την κόρη μου και να την μοιραστώ με τον μπαμπά της. Η μαία μας βοήθησε πολύ και η μικρή θήλασε από την πρώτη ώρα όπως μου είχαν πει.

Και στο δωμάτιο τα πράγματα ήταν όπως μου τα είχαν περιγράψει. Το μωρό ήταν μαζί μας και όταν ήθελα για δικούς μου λόγους ή όταν ήταν να την δει γιατρός την έπαιρναν.  Οι μαίες ερχόντουσαν καθημερινά και με βοηθούσαν με το θηλασμό. Μου έδειχναν διαφορετικές τεχνικές και μου έδιναν πολλές συμβουλές για το σπίτι.

Δεν θα σας κρύψω ότι η μπέμπα χρειάστηκε να πάρει από την πρώτη μέρα στο σπίτι και ξένο γάλα. Γέννησα μέσα στις εξετάσεις και δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά μου χωρίς την δασκάλα τους τελευταία στιγμή. Έτσι την ώρα που έλειπα η μικρή έπαιρνε ξένο γάλα. Αλλά αυτές οι ώρες ήταν λίγες και σε τρεις βδομάδες ξεκινούσαν οι διακοπές.

Αυτή τη φορά δεν χρησιμοποίησα καθόλου θήλαστρο. Όσο ήμασταν μαζί η μικρή έτρωγε όπως και όποτε ήθελε. Τους δυο πρώτους μήνες τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Με πλήγωσε κάποια στιγμή με αποτέλεσμα να βγαίνει και αίμα. Πήγα και πάλι να απελπιστω αλλά πλέον ήξερα να ψάχνω, ήξερα να βρίσκω εμπειρίες από άλλες μαμάδες, ήξερα να ρωτάω bloggoφίλες μου που γνώριζα ότι θηλασαν τι να κάνω. Έτσι το πάλεψα. Σταμάτησα να θηλάζω για 2 μέρες και έβγαζα μόνο με το θήλαστρο. Το πετούσα γιατί το έβλεπα κόκκινο από το αίμα αν και οι πληροφορίες έλεγαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Έβαζα επιθέματα με βαλσαμόλαδο για να κλείσουν γρήγορα οι πληγές και αμέσως μετά άρχισα να θηλάζω την μπέμπα. Ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τον γιατρό μου και ρώτησα τις μαίες για το πως να καταφέρω να πιάνει η μικρή πιο σωστά τη θηλή για να μην ξαναπάθω τα ίδια.

Και σιγά σιγά τα καταφέραμε. Μέχρι τεσσάρων μηνών η μπέμπα και εγώ ήμασταν αυτοκολλητάκια. Μοναδική εξαίρεση οι λίγες στιγμές που έκανα μπάνιο στην θάλασσα και για να χαλαρώσω την αναλάμβανε η γιαγιά της.  Τώρα που ξανάρχισαν τα σχολεία πρέπει να οργανωθούμε και πάλι, καθώς η μπέμπα περνά τα απογεύματα με τον μπαμπά. Αυτό που δεν έχω παλέψει είναι να φτιάξω τράπεζα γάλακτος για όταν λείπω. Αλλά σε λίγο καιρό θα αρχίσουμε και τις κρέμες (μεγάλη αδυναμία του μπαμπά) οπότε   θα είναι κάθε ένας στον τομέα του.



Μπορεί να σας κούρασα αλλά ο λόγος που αποφάσισα να γράψω για όσα έζησα ήταν γιατί κάπως έτσι τα κατάφερα και εγώ. Διαβάζοντας και παίρνοντας κουράγιο από άλλες μαμάδες.  Για να τα καταφέρεις χρειάζεται επιμονή , χρόνος με το παιδί και απεμπλοκή από τις ενοχές. Θα υπάρχουν δυσκολίες. Εδώ σας ανέφερα μερικές μόνο. Αλλά αν το βάλετε πείσμα και περάσετε το δύσκολο διάστημα των δυο μηνών  όλα θα είναι πιο εύκολα. Και αν δεν το καταφέρετε όπως το φαντάζεστε πιστέψτε με δεν είστε χειρότερη μάνα. Έχετε τόσα να προσφέρετε στο παιδί σας όλη του την ζωή. Αυτό που χρειάζονται κυρίως τα παιδιά είναι αγάπη.









Όταν το μωράκι μας γεννιέται περιμένουμε με ανυπομονησία να μας γελάσει, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να μας πει μαμά και μπαμπά. Περιμένουμε όλες εκείνες  τις στιγμές που θα κάνει κάτι για πρώτη φορά και ευχόμαστε να είμαστε εκεί να το χαρούμε. Μα και αν δεν είμαστε σύντομα θα το επαναλάβει και για εμάς απλά τότε θα είναι η πρώτη φορά.



  • Το πρώτο δάκρυ το περιμένουμε την 2η με 3η  βδομάδα. Εμάς καθυστέρησε λίγο παραπάνω. Άλλωστε δεν  την αφήνω να κλαίει και  πολύ οπότε δεν φτάνει συχνά στο σημείο να έχει δάκρυα. Την πρώτη φορά στεναχωρήθηκα από τη μια αλλά από την άλλη δεν έχασα την ευκαιρία να την βγάλω φωτογραφία.



  • Το πρώτο συνειδητό γέλιο έρχεται  στις  6 με 8 βδομάδες. Μέχρι τότε γελά αντανακλαστικά.  Εμάς τα πρώτα χαμόγελα η μικρή τα έδινε όταν άκουγε το δικό μας γέλιο. Δεν ήθελα απλά να το βλέπει αλλά και να το ακούει. Tώρα εκτός από μας το χαρίζει και στα φωτιστικά και στις κουρτίνες!
  • Οι πρώτες κραυγούλες ξεκινούν από 2 μηνών. Μάταια μέχρι τώρα άνοιγε το στόμα και έβλεπες να καταβάλλει προσπάθεια αλλά να μην βγαίνει  ήχος. Τώρα ξεκίνησαν και τα πρώτα φωνήεντα.
  • Το μωρό είναι σε θέση να κρατάει ένα αντικείμενο από 2 μηνών περίπου. Δηλαδή μπορεί για κάποια δευτερόλεπτα να κρατά μια μικρή κουδουνίστρα.



  •  Μπορεί να κάνει  το γνωστό βαρελάκι γύρω στους 4 μήνες. Δηλαδή να αλλάζει τη θέση που το βάλαμε και να γυρίζει. Αρχικά στους 3 μήνες περίπου θα δείτε από ανάσκελα να έρχεται μπρούμυτα. Τα χέρια θα κλειδώνουν κάτω από το σώμα και θα εγκλωβίζεται. Μετά θα καταφέρει να τα φέρνει μπροστά και σύντομα θα μπορεί να έρθει από μπρούμυτα και πάλι ανάσκελα. Επειδή όμως κάποια κίνηση μπορεί να γίνει και νωρίτερα ποτέ δε το αφήνουμε μόνο του αν δεν είναι στην κούνια. 
  • Το μωρό μπορεί να κάθεται από 5 μηνών. Και πάλι μην το αφήνετε χωρίς υποστήριξη. Και εμένα μου φάνηκε κάποτε στον γιο μου ότι μπορούσε να κάτσει και ενώ ήμουν δίπλα έκανα το λάθος να γυρίσω το κεφάλι μου αλλού. Κλάσματα δευτερολέπτου χρειάζονται. Ευτυχώς  την βγάλαμε με ένα απλό καρούμπαλο. Το κλάμα και οι τύψεις ήταν αρκετά για να μην το ξανακάνω ποτέ.

  • Τα πρώτα δοντάκια έρχονται από 6μηνων ή και νωρίτερα. Είναι εκεί που έχετε αρχίσει να μπαίνετε σε μία σειρά και έρχονται τα δοντάκια με τα πονάκια και κάνουν τα μωρά ανήσυχα.
  • Το μωρό μπορεί να κρατάει το κεφάλι για λίγα δευτερόλεπτα από νωρίς αλλά κοντά στον 6  έχει τον έλεγχο ώστε να μπορεί να το φέρνει μπροστά όταν κάθεται. Μέχρι τότε πρέπει να στηρίζουμε το κεφαλάκι του.
  • Εδώ ξεκινάνε και τα δύσκολα αλλά και τα ωραία. Όταν αρχίσει να μπουσουλάει. Και αυτό συμβαίνει όταν το παιδί γίνει 6 μηνών. 



  • Όταν πια φτάσει 7-8 μηνών αρχίζει να δείχνει τι θέλει στη γλώσσα του.  Θυμάμαι ακόμα εκείνο το απαιτητικό και θυμωμένο μαμ που έλεγαν τα παιδιά μου όταν πείναγαν. Ήταν τόσο αστείο και αγχωτικό ταυτόχρονα καθώς προσπαθούσα να τους ετοιμάσω το φαγητό ή το γάλα και εκείνα δεν σταματούσαν να το απαιτούν.

  • Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσει να στέκεται όρθιο. Σηκώνεται στους 8-10 μήνες. Κρατιέται από τα κάγκελα της κούνιας και προσπαθεί να σταθεί στα ποδαράκια του. Είναι από τις στιγμές που εκτός από σας θα δείτε και πολλούς στην οικογένεια να συγκινούνται.

  • Και αν δεν συγκινήθηκαν τότε όταν κάνει τα πρώτα βήματα θα ακούτε από παππούδες , γιαγιάδες, θείους, θείες εκδηλώσεις χαράς και έκπληξης. Δεν το συζητάμε για τους γονείς. 

  • Όταν γίνει 10-12 μηνών  ακούγονται οι πρώτες του λέξεις. Από δω και πέρα μπορείτε να περιμένετε τα πάντα.


Η αλήθεια είναι ότι όσο και αν είναι πολύ σημαντικές στιγμές  αυτές στην ζωή με το παιδί σας από την εμπειρία μου μετά από καιρό θα έχετε ξεχάσει πολλές από τις πρώτες φορές. Κάποιες θα μείνουν βαθιά χαραγμένες. Άλλες πάλι θα ξεθωριάσουν με το πέρασμα των χρόνων. Γι αυτό μην παραλείψετε να κρατήσετε φωτογραφίες, σημειώσεις ή και βίντεο ακόμα με όσα θα θέλετε να θυμάστε. Και κυρίως κοιτάξτε να χαρείτε  όλες εκείνες τις στιγμές που δεν ξαναγυρίζουν πίσω.

Παρόλο που η ανάρτηση ξεκίνησε με αφορμή την μικρή μου,  θα την αφιερώσω στο γλυκό μου αγόρι που σήμερα γίνεται 10 χρονών. Πόσο γρήγορα μεγάλωσες . Και πόσες  όμορφες πρώτες στιγμές μου χάρισες.  Σε αγαπώ πολύ και εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος αγόρι μου.





Κάθε χρόνο τέτοια εποχή με πιάνει κάτι παράξενο. Είναι που φεύγουν τα παιδιά για το χωριό και έχω χρόνο να σκεφτώ.  Με πιάνει αυτό το περίεργο συναίσθημα τύπου ''Επιτέλους θα χαλαρώσω λίγο.'' -"Αχ, πόσο μου λείπουν". Κάπως έτσι φέτος άρχισα να αναρωτιέμαι πόσες φορές θέλουμε κάτι αλλά ταυτόχρονα όταν συμβαίνει και τα παιδιά μας το πραγματοποιούν μας λείπει το χτες. Και τελικά ανακάλυψα ότι δεν είμαστε με τίποτα ευχαριστημένοι. Ακολουθούν 15 σκέψεις γονιών  και φυσικά ο αντίλογος που οι ίδιοι αργά ή γρήγορα εκφράζουν.




 -Αχ, μωρό μου πότε θα πεις την πρώτη σου κουβέντα να ακούσω τη φωνή σου;
 -Δεν το πιστεύω. Δεν βάζει γλώσσα μέσα.


- Θέλω να σου μάθω τα πάντα για τον κόσμο.
- Πόσες απορίες είπαμε έχει ένα τετράχρονο μέσα στη μέρα;


- Αχ, τι ωραία τώρα που πήγαν στο χωριό τα παιδιά. Θα πάω για καφέ με τον άντρα μου (πέρσι).
- Τι θα κάνω όσες ώρες μόνη μου στο σπίτι;


- Τώρα που έφυγαν τα αγόρια για το χωριό θα έχω εσένα μπέμπα για συντρόφια (φέτος) .
- Ουπς, πάει ο καφές φέτος.

- Πόσο το χρειαζόμουν να βγω με τις bloggoφίλες μου αυτή την Παρασκευή και να κρατήσει τα παιδιά ο αντρούλης μου.
- Μα είναι δυνατόν να επιστρέφω σπίτι και να με περιμένει με το πεινασμένο παιδί αγκαλιά και την ηλεκτρική σκούπα ανοιχτή; (θυμάστε που είπαμε πως ηρεμούν τα μωρά). Μήπως υπερβάλλω λίγο;

- Πότε θα μεγαλώσει λίγο να συννενοούμαστε. Τώρα που είναι μωρό δεν ξέρω τι θέλει.
- Κοίτα που μόλις άρχισε να μιλάει όλο όχι ακούω. Παλιά δεν έφερνε αντιρρήσεις.


-  Πότε θα κάνεις τα πρώτα σου βήματα να σε κρατώ από το χεράκι.
-  Από τη στιγμή που περπάτησε τρέχω συνέχεια πίσω του.

- Όταν μεγαλώσεις θα σου μάθω ποδήλατο.
- Μην πας μακριά και να προσέχεις τα αυτοκίνητα.



- Μωρό μου θέλω να μεγαλώσεις και να σου μάθω να κολυμπάς σαν δελφίνι.
- Γιωργάκη όχι στα βαθιά παιδί μου (τη θυμάστε τη διαφήμιση;)

- Πότε θα μεγαλώσεις να πηγαίνεις με καφέ με τους φίλους σου να δω και εγώ τις κολλητές μου με άνεση;
-  Πού θα πας;  Με ποιους;  Τι ώρα θα γυρίσεις; Μην αργήσεις. Θα ανησυχώ.



  Και οι μπαμπάδες όμως δεν πάνε πίσω.




-  Γιε μου πότε θα μεγαλώσεις να βλέπουμε αγώνες παρέα.
-  Πότε θα σταματήσεις να μιλάς την ώρα του αγώνα. δεν μπορώ να τον ευχαριστηθώ. Τι θα  πει          θέλεις νερό τώρα. Θα χάσω το πέναλτι.

- Επιτέλους μεγάλωσες αρκετά για να δούμε το ματς σαν άντρες.
- Κανόνισες με τους φίλους σου είπες;


- Όταν μεγαλώσεις θα πηγαίνεις την μπέμπα στο σχολείο.
-  Σιγά μην σου δώσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Τι θα πει έχεις δίπλωμα;

Και μην ξεχνάς γονιέ ότι είσαι και εσύ παιδί


- Μανούλα θα μου κρατήσεις την μπέμπα;
- Δεν ξέρω πως μας μεγαλώσατε τότε  αλλά έχουν αλλάξει τα πράγματα πια. Χρησιμοποιούμε άλλες   μεθόδους.


Τώρα


- Μπέμπα μου να 'ξερες πόσο θα 'θελα να καταλάβαινες όλα αυτά που γράφω.
- Καλέ μην ξυπνάς ακόμα. Δεν τελείωσε η ανάρτηση........................................








photos by pixabay