.

Εδώ και 2-3 χρόνια έκαναν την εμφάνισή του. Αγαπήθηκαν πολύ αλλά και σχολιάστηκαν επίσης.
Προσωπικά όταν τα πρωτοείδα δεν ενθουσιάστηκα. Τώρα τα αγαπώ όχι για το στυλ τους αλλά για την πρακτικότητα και την άνεσή τους.






Μιλάω για τη μόδα με τα flatforms παπούτσια. Νομίζω ότι είναι η απάντηση για όλες εμάς που δεν τα καταφέρνουμε με τα ψηλά τακούνια!!!! Ήταν και αδικία να μην μπορείς να σταθείς δίπλα σε κάποιες που περπατούν με άνεση σε δωδεκαποντα και  και ξαφνικά σε περνούσαν ένα κεφάλι. Και συ από δίπλα να σκέφτεσαι " Κατέβα από εκεί αν σου βαστάει"




Άσε που και να μπορείς να τα φορέσεις, με τα παιδιά σε βόλτα τα τακούνια είναι ότι χειρότερο. Έχεις κυνηγήσει τρίχρονο σε πλατεία με ψηλά παπούτσια; Αν δεν πέσεις και αν καταφέρεις τελικά να το πιάσεις σίγουρα θα έχεις γίνει θέαμα.


Δείχνουν βέβαια  χοντροκομμένα αλλά είμαστε τυχερές που ήρθαν τουλάχιστον στη μόδα. Όχι δηλαδή ότι τα φοράμε για να πάρουμε κανέναν πόντο και δούμε τη ζωή από ψηλά αλλά επειδή θέλουμε να είμαστε trendy. Επιτέλους , λοιπόν ψήλωσα και εγώ!!!











Η περίοδος των γάμων και των βαπτίσεων άρχισε.  Είτε είστε καλεσμένες,είτε  είστε κουμπάρες  είναι μια καλή ευκαιρία να περιποιηθείτε τον εαυτό σας και να αφήσετε στην άκρη τα καθημερινά σας ρούχα.


Διαλέξαμε λοιπόν  και σας προτείνουμε 5  υπέροχα  φορέματα για να εντυπωσιάσετε!


Τα τελευταία χρόνια οι τούλινες φούστες είναι  μια επιλογή που προτιμούν πολλές γυναίκες. Κυρίως μαμάδες που μάλιστα  φοράνε στις κόρες τους παρόμοιο ή και ίδιο σύνολο.  



Η απλή κλασσική γραμμή είναι η πιο σίγουρη λύση. Επιλέξτε απλά το χρώμα που σας ταιριάζει. Αποφύγετε μόνο το άσπρο και το μπεζ. Ας το αφήσουμε στη νύφη.




Η γραμμή αυτή που είναι εφαρμοστή επάνω αλλά ανοίγει προς τα κατ κολακεύει όλες τις σιλουέτες. 



Τα αέρινα μακρινά φορέματα είναι  η δική μου αδυναμία. Με κάνουν να νιώθω άνετα. Είναι εύκολα στην κίνηση και ιδανικά αν τρέχετε πίσω από μικρά παιδιά.





Μάλιστα μπορούν να έχουν αρχαιοελληνική γραμμή. 




Όσο για τα παπούτσια  συνδυάστε με κλασικές γόβες ή εντυπωσιακά πέδιλα.  Αν φορέσετε ψηλό τακούνι ελέγξτε πρώτα ότι βολεύει και στην εκκλησία αλλά και στο χώρο της δεξίωσης που μπορεί να έχει γκαζόν παντού.






Όπως και να έχει διαλέξτε αυτό που θα σας κάνει να νιώσετε εσείς όμορφα και να περάστε καλά.



Η Μεγάλη εβδομάδα πλησιάζει. Και πρέπει να γίνουν οι τελευταίες αγορές για τις γιορτές.  Ανοιξιάτικα ρούχα, παπούτσια, λαμπάδες, διακοσμητικά. Είτε είστε νονοί και νονές ,είτε γονείς , είτε παππούδες και γιαγιάδες είναι ώρα να κάνετε μια βόλτα στα μαγαζιά.

Μα αν δεν έχετε το χρόνο όπως εγώ  οι αγορές από το διαδίκτυο είναι η πιο εύκολη επιλογή.  Γενικά προτιμώ μια βόλτα στα μαγαζιά εκτός αν πρέπει να έχω και τα τρία παιδιά μαζί μου. Δεν συμμερίζονται βλέπετε πάντα την επιθυμία μου να μπω σε αρκετά καταστήματα  για να διαλέξω αυτά που θέλω. Οπότε όταν βγαίνω μαζί τους προτιμώ να πηγαίνουμε σε μέρη που τους είναι ενδιαφέροντα.



Έτσι  εδώ και αρκετό καιρό έχω στραφεί στο διαδίκτυο για αγορές. Το βράδυ όταν βάλω τα παιδιά για ύπνο έχω όλη την ελευθερία να περιηγηθώ σε όσα καταστήματα θέλω. Να συγκρίνω τιμές, κολεξιόν και να διαλέξω αυτό που μου αρέσει. Πολλές φορές μάλιστα ψάχνω από το κινητό μέσα στο ζεστό μου κρεβάτι.

Ξέρω ποια είναι τα μεγέθη των παιδιών μου και όπως πάω να ψωνίσω μόνη μου γι αυτά χωρίς να τα έχω μαζί μου, έτσι μπορώ να παραγγέλνω από το διαδίκτυο χωρίς να κάνω λάθη . Άλλωστε μπορείς να επιστρέψεις σε πολλά καταστήματα τα προϊόντα αν δεν σου κάνουν. Σε κάποια μάλιστα   χωρίς έξτρα χρέωση. Επιλέγω μαγαζιά τα οποία γνωρίζω και έχω ελέγξει την ποιότητά τους. Ειδικά όταν αγοράζω για τα παιδιά.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα καταστήματα που υπάρχουν είναι πολλά και η αναζήτηση αρκετά χαοτική. Με έχω πιάσει να αφιερώνω αρκετές ώρες έτσι και να ξενυχτάω.  Μέχρι που ανακάλυψα το ntynomai.gr.  Μια ιστοσελίδα στην οποία βρήκα τα πάντα. Όλα τα προϊόντα καταχωρημένα ανα κατηγορία. Και μόλις διαλέξεις αυτό που σου αρέσει πατάς την εικόνα και βρίσκεσαι στο eshop του αντίστοιχου καταστήματος. Tα προϊόντα ανανεώνονται καθημερινά και υπάρχει μεγάλη ποικιλία.



 Εκεί θα βρεις όλα τα γνωστά καταστήματα της ελληνικής μόδας και μερικά διεθνή καταστήματα. Θα βρεις χιλιάδες γυναικεία ρούχα και αξεσουάρ, απίστευτα πολλά δώρα για τους άντρες που δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε δώρο. Και φυσικά τα καλύτερα brands  για τα παιδάκια μας. Και αν δεν ξέρεις τι να αγοράσεις  μπορείς να διαβάσεις τα άρθρα της ιστοσελίδας για να ξέρεις τι είναι στη μόδα.





Εγώ πάω να κάνω  τα τελευταία ψώνια. Μόλις έβαλα τα παιδιά για ύπνο και σκοπεύω αύριο να φτιάξω κουλουράκια οπότε και πάλι δεν θα έχω χρόνο . Τι λες πάμε βόλτα παρέα; 


Όπως κάθε χρόνο θα τελειώσουμε την χρονιά με μια γιορτινή στιλιστική ανάρτηση.  Ντυθείτε, στολιστείτε και γιορτάστε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.






Είτε βρεθείτε σε επίσημο ρεβεγιόν,είτε συναντηθείτε με φίλους και συγγενείς βάλτε λαμπερά ρούχα  και διασκεδάστε μέχρι το πρωί!




Αν πάλι  περιμένατε αυτές τις μέρες για ξεκούραση βάλτε  τις πιζάμες και τις βολικές σας παντόφλες και απολαύστε μία χριστουγεννιάτικη ταινία με  αγκαλιά με την οικογένεια σας.


Όπως και να περνάτε αυτό το βράδυ σας εύχομαι να αποχαιρετίσετε το 2017  παρέα με ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν.  Το 2018 εύχομαι να είναι γεμάτο υγειά, αγάπη, επιτυχίες.
Πριν λίγες μέρες  βγήκα με μία φίλη μου. Βόλτα στα μαγαζιά  για τη βάπτιση. Κάτι τέτοιες στιγμές τις περιμένουμε συνήθως πως και πως.  Είχαμε σκοπό να κοιτάξουμε για φορέματα για την βάπτιση και  για  ασορτί παπούτσια. Όμως όταν κάνει ο άνθρωπος σχέδια ο Θεός γελάει δεν λένε; Ε , να που έτυχε να έχουν συνέλευση οι δάσκαλοι  οπότε βρεθήκαμε με δυο παιδάκια μαζί.



Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να το τολμήσουμε. Θα πηγαίναμε για ψώνια και μετά θα κερνάγαμε βάφλες  τον μικρο νεαρό και μπισκοτάκι την μπέμπα.  Πόσο όμως ενδιαφέρον μπορεί να είναι για ένα 7χρονο αγόρι να βλέπει ρούχα και  να τριγυρίζει ανάμεσα σε ψηλές γόβες και  αμπιγέ πέδιλα; Καθόλου φυσικά. Έτσι από το πρώτο δεκάλεπτο άρχισε τα ''Τελειώνουμε;'' , ''Θα μπούμε και σε αυτό το μαγαζί;''  . Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε την βόλτα ,ούτε να βρούμε κάτι που να μας αρέσει. Αφήστε που η μουρμούρα είναι κολλητική και μετά από λίγο άρχισε και η μπέμπα να γκρινιάζει.


Έτσι σταμάτησε άδοξα η αναζήτηση και πήγαμε για βάφλες. Εγώ πετάχτηκα σε κοντινό παιχνιδάδικο όσο έτρωγαν και αγόρασα υλικά για το πάρτι που κάναμε τελικά στην μικρή . Μέσα στα ψώνια ήταν και σακουλάκια με μπαλόνια. Όταν επέστρεψα τα πράγματα δεν ταν καλύτερα. Να μην πω ότι με τη ζάχαρη είχαν γίνει ακόμα πιο ανήσυχα. Και έπρεπε να προλάβουμε και το Σούπερ μάρκετ. Μα καλά τι σκεφτόμασταν και βάλαμε όλες αυτές τις δουλειές με δυο παιδιά μαζί; Έτσι έστειλα την φίλη μου να ψωνίσει και έκατσα με τα παιδιά. Έπρεπε να αντέξω λίγο ακόμα.


Και τότε άνοιξα την τσάντα και φούσκωσα δυο μπαλόνια. Τα κουρασμένα και γκρινιάρικα παιδιά μεταμορφώθηκαν σε ενθουσιασμένα και χαρούμενα παιδάκια. Ο μεγάλος το πετούσε ψηλά και το κυνηγούσε. Το έπαιρνε ο αέρας και έτρεχε ξοπίσω του γεμάτος χαρά. Στην μπέμπα με ένα σκοινί το κρέμασα από το καρότσι της και το έπιανε μόνη της χωρίς να κυνηγάω. Είδα τα προσωπάκια τους ξαφνικά τόσο ήρεμα. Ο χρόνος κύλησε σαν νερό. Η φίλη μου δεν πίστευε στα μάτια της.





Μέσα από αυτό  είδα για μια ακόμα φορά ότι η συμπεριφορά των παιδιών είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Θεωρούσα εγωιστικό που δεν με αφήνουν να απολαύσω τη βόλτα μου όταν από τη δική τους σκοπιά εγώ τα είχα αναγκάσει να περάσουν ένα βαρετό πρωινό. Τα παιδιά γκρινιάζουν συνήθως όταν βαριούνται.  Όταν δεν έχουν την προσοχή που θέλουν. Σίγουρα και εμείς χρειαζόμαστε το χώρο και τον χρόνο μας. Όμως αν με ρωτήσεις τι θα θυμάμαι από εκείνη την ημέρα δεν είναι η βόλτα στα μαγαζιά. Ακόμα και αν είχα καταφέρει να την απολαύσω. Αυτό που θα θυμάμαι είναι εκείνα τα γελαστά προσωπάκια. Άρχισα άλλωστε  να συνηθίζω τα ψώνια στο internet αργά το βράδυ.


1 Μπαλόνι = 1 παιδικό χαμόγελο







Η μικρή μας ήρθε μετά από δύο αγόρια. Και όπως είναι φυσικό πολλά από τα ρούχα της είναι σε μπλε αποχρώσεις. Έτσι σχεδόν πάντα την περνάνε για αγοράκι. Ειδικά όταν φοράει το μπλε μπουφανάκι της. Κάποιες φορές χαμογελάω και τους λέω ότι είναι κορίτσι  άλλες πάλι κάνω ότι δεν άκουσα. Ειδικά άμα δεν πρόκειται να τους ξαναδώ.




Και συνειδητοποιώ ότι έχουμε βάλει στερεότυπα και στα χρώματα. Μπλε στα αγοράκια, ροζ στα κοριτσάκια. Λες και δεν υπάρχουν άλλα χρώματα. Χάθηκε το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί; Γιατί δηλαδή τα κόκκινο-μπλε σπορτεξακια  που ήταν τα πρώτα παπούτσια των αγοριών να μην τα φοράει η μπέμπα με το μπλε φορεματάκι με την κόκκινη μπλουζίτσα;Λατρεύω την κοραλλι ζακέτα της και ας της είναι μεγάλη και το καινούριο της το φουστανάκι  στις αποχρώσεις μπλε και κίτρινο.





Δεν λέω στα αγόρια προτιμώ στις φόρμες το κάτω μέρος να είναι μπλε ή μαύρο. Τόσο που κυλιούνται δεν θα άντεχε άλλο χρώμα αλλά στις μπλούζες τους επιλέγω κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και το καλοκαίρι ακόμα πιο τολμηρά χρώματα όπως πορτοκαλί έντονο, λαχανί και μπλε ελεκτρικ. Στο πιο καλό ντύσιμο το παίζουμε κλασικοί. Μονόχρωμο πουκάμισο με έντονες γραβατίτσες. Τους χαζεύω όταν προσπαθούν να τις ταιριάξουν. Τις λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή που μας τις έστειλε η φίλη μας από την Θεσσαλονίκη.




Βέβαια έχω ακόμα αρκετό δρόμο αφού πρώτα πρέπει να αλλάξω εγώ. Λάτρης του μαύρου κυριαρχεί από τα μαύρα μου καινούρια αθλητικά μέχρι τις μπλούζες και το μπουφάν μου. Τα τελευταια χρόνια ομως προσπαθω να δωσω  καποιες πινελιες. Εσεις τι χρωματα επιλεγετε για τα παιδιά σας;


 Κατά  καιρούς   εκτός από κατασκευές, παιδαγωγικά θέματα, μαγειρική και παιδιά έχουμε ασχοληθεί και με τη μόδα.  Όσες φορές όμως ασχοληθήκαμε, τα θέματά μας αφορούσαν μαμάδες.  Έχουμε αφήσει τους μπαμπάδες παραπονεμένους.  Έτσι σήμερα έχουμε μια ανάρτηση αφιερωμένη στους μπαμπάδες. Σε μοντέρνους μπαμπάδες.





Γι' αυτούς επιλέξαμε look  total black .Τους  προτείνουμε αυτό  μαύρο σακάκι Pierre Cardin. Ένα μοντέλο κλασσικής γραμμής, διαχρονικό αλλά και μοντέρνο.





Προτείνουμε  να το συνδυάσουν με αυτό το μαύρο πουκάμισο της ίδιας φίρμας. Ένα πολύ κομψό πουκάμισο με μοντέρνες λεπτομέρειες στο γιακά.




Για παπούτσι διαλέξαμε κάτι που να τους θυμίζει τα νιάτα τους. Άνετες μπότες  που συμπληρώνουν το ντύσιμο.


Και επειδή σαν μπαμπάδες μπορεί και εκείνοι να χρειαστεί να μεταφέρουν πολλά πράγματα όταν είναι βόλτα με τα πιτσιρίκια τους. Έτσι διαλέξαμε ένα μέγεθος  κατάλληλο να μεταφέρει όσα θα χρειαστούν εκείνοι και τα παιδιά τους!!!






Αν με ρωτήσεις ποιοι είναι οι πιο δύσκολοι μήνες θα σου πω ο Σεπτέμβρης και ο Μάιος. Εκεί που αρχίζει και τελειώνει η σχολική χρονιά. Και ειδικά φέτος με τα τρία παιδιά ήταν η πιο δύσκολη απ' όλες. Μπαίνει ο Οκτώβρης και ακόμα δεν νιώθω να έχω προσαρμοστεί.



Γιατί από τη μία είναι λίγο πιο χαλαρά το πρωί που τα μεγάλα πάνε στο σχολείο αλλά μαζί ξεκινάνε πολλές υποχρεώσεις. Καταρχάς μαζί με τα παιδιά ξεκινάω και εγώ δουλειά, οπότε οι ώρες στο σπίτι λιγοστεύουν. Και όμως εγώ αισθάνομαι ότι στη δουλειά ξεκουράζομαι. Θα μου πεις και εκεί με παιδιά συναναστρέφομαι αλλά θα έχετε παρατηρήσει ότι τα παιδιά μας μας ακούνε λιγότερο από όλα τα παιδιά του κόσμου.


Φέτος ο Σεπτέμβρης μας ήταν πολύ σημαντικός καθώς και ο δεύτερος γιος μου ξεκίνησε το δημοτικό. Σαν να μεγάλωσε απότομα.  Διαλέξαμε την σχολική του τσάντα λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία. Για την ακρίβεια την διάλεξε μόνος του.  Και μετά ήρθαν οι λίστες. Όχι μία αλλά πέντε. Άλλη λίστα οι δάσκαλοι, άλλη οι δάσκαλοι των εικαστικών και φέτος έστειλαν λίστα(αν και μικρή) και οι δάσκαλοι των αγγλικών.  Σε λίγο δεν θα χρειάζονται κασετίνες και τσάντες για να τα βάλουν μέσα αλλά βαλίτσες.




Και σαν να μην έφταναν αυτά ήθελα να τους διοργανώσω και πάρτι για τα γενέθλιά τους.  Δεν ήθελα να νιώσουν παραγκωνισμένοι τώρα που ήρθε η μικρή. Και αφού δεν κάναμε πάρτι στο χωριό ευκαιρία να γιορτάσουν εδώ με τους φίλους τους. Πολύ κούραση, ξενύχτια και άγχος σε βαθμό που έλεγα ότι δεν θα ξανακάνω τίποτα στο σπίτι. Αλλά όλα διαλύθηκαν όταν ο μικρός την ώρα του πάρτι με αγκάλιασε και με ευχαρίστησε που κάλεσα τους φίλους του.Είναι καταφερτζής αυτός από μικρός. Σε αντίθεση με τον μεγάλο που δεν μπορεί τις γλύκες. Αλλά το χαμόγελό του ήταν τεράστιο και για πρώτη φορά δεν έκλαψε και δεν γκρινιαξε καθόλου. Σημάδι ότι όλα ήταν υπέροχα ακόμα και αν δεν ήταν όπως τα ήθελα . Πάντως να ναι καλά η μαμά και η αδερφή μου γιατί χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δεν θα τα κατάφερνα.


Από την άλλη η μπέμπα μεγαλώνει και γελάει συνέχεια. Έχει τρελάνει κόσμο με το γέλιο της.Εκτός από εμάς τους τέσσερις που έχουμε ξεφύγει.  Προχτές πήρε και το πρώτο της φιλί από αγόρι. Ήταν ένα 3,5 ετών που την λάτρεψε, Την αγκάλιαζε , της μιλούσε και κάποια στιγμή τη βουτάει και της σκάει  ένα φιλί στο στόμα πεταχτό. Είπε όμως η μαμά του ότι θα την αποκαταστήσει. Πάλι καλά λέω που δεν ήταν μπροστά ο μπαμπάς της. Θα τον κυνηγούσε με το δίκαννο και ας του έφτανε μέχρι το γόνατο ο επίδοξος γαμπρός.

Όπως βλέπετε ο Σεπτέμβρης είναι και γλυκός και απαιτητικός. Δύσκολος μα και συναισθηματικός μήνας. Σε αφήνει ταπί αλλά λατρεύεις τα καινούρια ξεκινήματα. Ένα είναι το πιο σημαντικό. Να είναι γεμάτος αγάπη και στο τέλος να θυμάσαι μόνο τα χαμόγελα.





Υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις που μένουν για πάντα. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλάζουν συνήθειες αναπολείς όσα κάνατε μαζί στα πρώτα τους χρόνια. Όταν ο γιος μου ήταν 2-3 χρονών συνηθίζαμε να καθόμαστε μαζί κάθε Σάββατο στην τηλεόραση να παρακολουθούμε την εκπομπή Γλυκιές Αλχημείες του Στέλιου Παρλιάρου. Δεν μέναμε όμως εκεί. Μετά το τέλος της εκπομπής έτρεχα κατευθείαν στο supermarket να το προλάβω ανοικτό και να προμηθευτώ τα απαραίτητα υλικά. Γύριζα σπίτι και καθόμασταν  οι δυο μας και  φτιάχναμε το γλυκό που μόλις είχαμε δει.


Τώρα πιά ο μεγάλος μου ο γιος σπάνια θα έρθει να βοηθήσει. Οι γλυκές αναμνήσεις όμως του τότε μένουν. Τη θέση του έχει πάρει ο μικρός μου γλυκατζής και όταν μεγαλώσει και αυτός αρκετά θα έχω πια βοηθό τη μικρή που περιμένω. Μπορεί  με τα χρόνια να αλλάζουν οι κοινές μας ασχολίες αλλά το βασικό είναι να κάνουμε πράγματα μαζί.




Αφορμή για  να θυμηθώ εκείνα τα γλυκά Σαββατόβραδα ήταν μία πρόσκληση στο εργαστήριο του Στέλιου Παρλιάρου από την Αλλατίνη.  Ξέχασα και εγκυμοσύνη και κούραση και έτρεξα να βάλω την ποδιά.  Το σεμινάριο αφορούσε κέικ και πασχαλινά κουλουράκια με το καινούριο αλεύρι Κέικ Φλαουρ.  Το καινούριο αυτό αλεύρι που δημιουργήθηκε με την επίβλεψη του Στέλιου Παρλιάρου και το μεγάλο του προσόν είναι ότι μπορεί να κάνει το κέικ μας να φουσκώσει χωρίς μίξερ! Άρα μπορούμε να το παρασκευάσουμε ακόμα και στις διακοπές. Άλλωστε οι μανούλες ξέρουν ότι είναι τα κέικ το Νο 1 γλύκισμα για τα παιδιά.  Ιδανικό για το σχολείο, την εκδρομή και το απογευματινό μπορεί να αποτελέσει λύση για όλες τις ώρες. Φυσικά και αν είμαστε στο σπίτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το μίξερ μας και σε λίγη ώρα να εντυπωσιάσουμε τα μικρά μας.






Η  εκδήλωση ήταν υπέροχη. Μας περίμενε ένας παραδεισένιος μπουφές με αλμυρά και γλυκά κέικ, τάρτες και κουλουράκια. Ο αγαπημένος μας Στέλιος Παρλιαρος ήταν πολύ προσιτός και δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να απαντά στις ερωτήσεις μας. Μοιραζόταν μαζί μας τα μικρά του μυστικά που μπορούν να κάνουν την μεγάλη διαφορά στην επιτυχία ενός γλυκού. Το κέικ σοκολάτας μας τρέλανε. Ήταν πραγματική κόλαση.








Και επειδή Μεγάλη Βδομάδα έχουμε θέλω να μοιραστώ μαζί σας την συνταγή που μας έδωσε για πασχαλινά κουλουράκια.  Είναι πολύ γευστικά και θα περάσετε υπέροχα μαζί με τα παιδιά σας καθώς θα τα φτιάχνετε.














Πασχαλινά κουλουράκια  by Stelios Parliaros







ΥΛΙΚΑ:
 400 γρ. αλεύρι Αλλατίνη Κέικ Φλάουρ 
100 γρ. άχνη
200 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 
½ κουτ. του γλυκού μαστίχα τριμμένη
30 γρ. γάλα 
 αυγό και
γάλα για το άλειμμα 


ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί στο mixer και με το φτερό τα ζυμώνουμε. Όταν ομοιογενοποιηθούν όλα, αφήνουμε το ζυμάρι για μισή ώρα να ξεκουραστεί και μ’ αυτό πλάθουμε μακρόστενα κουλουράκια. Αλείφουμε με αυγό και γάλα την επιφάνεια τους. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170οC για 20 λεπτά μέχρι να ροδίσουν




Καλή επιτυχία!!!










Χτες το πρωί πήγαμε με το γιο μου στο super market. Ξαφνικά σταματά, κοκκαλώνει και ακούγεται ένα αχχχχχχχχχχχχχ. Γυρίζω και τον βλέπω μπροστά στα παγωτά. Τα μάτια του έλαμπαν αλλά δεν τολμούσε καν να ζητήσει να πάρουμε. Μου θύμισε εμένα μικρή. Πόσο λαχταρούσα το πρώτο παγωτό. Και διάλεγα πάντα τις ίδιες γεύσεις. Καϊμάκι και μόκα. Δεν ταιριάζουν μεταξύ τους σαν γεύσεις αλλά εγώ τρελαινόμουν. Το καϊμάκι ήταν μεγάλη μου αγάπη από μικρή. Η γεύση και το άρωμα της μαστίχας με ξετρελαίνουν ακόμα και τώρα. Αντίθετα η μόκα ήταν σαν μια γλυκιά σκανταλιά. Άλλωστε ήμουν μικρή για να πίνω καφέ.  Πια σπάνια θα επιλέξω μόκα σαν γεύση. Ίσως γιατί πια μπορώ να πίνω καφέ!!!










Και πως μπορείς να αντισταθείς σε μάτια που λαμπυρίζουν και γεύσεις που σου φέρνουν τόσες αναμνήσεις. Έτσι του πρότεινα μόνη μου να πάρουμε παγωτό. Δεν το πίστευε.  Αλλά είμαι και εγώ επηρεασμένη από τις πρώτες ζέστες της άνοιξης. Έχει αρχίσει να αλλάζει τη διάθεσή μου. Και φυσικά δεν περιορίζονται στην απόλαυση του παγωτού. είναι καιρός για αλλαγές και στο  ντύσιμό μας. Και φέτος της μόδας είναι το απαλό χρώμα του παγωμένου καφέ ( της μόκας επιμένω εγώ).



 









Και τι να διαλέξω μου λέτε που η κοιλιά μου στον 8ο έχει γίνει τεράστια! Τι κι αν  η παραπάνω γλυκιά  καφέ φουστίστα έχει λάστιχο;  Στέκομαι να την κοιτάω όπως ο γιος μου το παγωτό. Άσε για γόβες με τακούνι ακόμα και μικρό! Όταν περπατάω δεν υπάρχει σταθερότητα.  Αλλά τελικά δεν πρέπει να μένεις και να κοιτάς σαν μικρό παιδί. Νομίζω ότι θα αρκεστώ στα φλατ καφέ-εκρου μποτάκια που θα με βολέψουν και μέχρι να γεννήσω αλλά και μετά που θα κουβαλάω την μπέμπα.







Όσο για τσάντες δεν έχω περιορισμό. Μπορώ να διαλέξω όποια θέλω. Η μήπως να σκεφτώ πόσα μπορούν να χωρέσουν μέσα (πάνες, μπιμπερό, πιπίλες...).  Ένα είναι σίγουρο. Μαζί με το πρώτο παγωτό ευκαιρία να κάνω και την πρώτη μου ανοιξιάτικη , μοδάτη σκανταλιά.







Tον τελευταίο καιρό όλοι με ρωτάνε για το φύλου του παιδιού που περιμένω. Και δυσκολεύομαι να απαντήσω. Δεν φταίω εγώ όμως. Αφού με αφήνουν στην αμφιβολία.... Εκεί που δείχνει ο υπέρηχος κορίτσι έρχεται ο γιατρός και με προσγειώνει. Περίμενε μου λέει. Το κορίτσι δεν είναι και σίγουρο. Μπορεί κάτι να μην είδαμε. Και παρόλο που μου σπάνε τα νεύρα το προτιμώ που είναι επιφυλακτικός από την σιγουριά της πρώτης μου γυναικολόγου που έλεγε από την αρχή ότι είναι κορίτσι το παιδί και ότι έσκιζε και τα πτυχία της ακόμα!!!! Τελικά αποδείχτηκε αγόρι αλλά αυτή δεν τα έσκισε. Φαντάζεστε να είχα αγοράσει ροζ αντικείμενα; Οπότε τώρα περιμένω υπομονετικά.



Το περιμένω είναι σχήμα λόγου. Γιατί αν παρατηρήσει κανείς τις εικόνες που διαλέγω στο pinterest  θα δει ότι μία τρελή μάνα που ακόμα δεν έχει γεννήσει και δεν ξέρει καν το φύλλο  κάνει αρχείο  με ιδέες diy για την βάπτιση. Έχει σχεδιάσει με λεπτομέρεια δυο βαπτίσεις κοριτσίστικες πάντα από τα μαρτυρικά, τη διακόσμηση μέχρι και την εκκλησία. Έτσι για ξεκάρφωμα βρήκα και μια ιδέα για αγόρι αλλά μόνο 10 φωτογραφίες έβαλα. Για παν ενδεχόμενο.

Φυσικά δεν έχω ετοιμάσει τίποτε ακόμα. Μόνο προχτές βρήκα όλα τα ρουχαλάκια  σε μεγέθη 0-6 μηνών και 6-12 που είχα ανακατεμένα μαζί με τα υπόλοιπα των παιδιών και τα έβαλα σε δυο ξεχωριστές κούτες . Θα εκτυπώσω και εικονίτσες σε αυτοκόλλητο χαρτί και θα αρχίσω την αρχειοθέτηση. Ακολουθούν τα μεγέθη 1 έτους και 2. Αλλά αυτά είναι μία άλλη ανάρτηση. Αυτό που ανακάλυψα βέβαια ήταν ότι περίμενα. Πολύ μπλε βρε παιδί μου. Και σκεφτόμουν ένα κοριτσάκι μέσα σε αυτά τα ρουχαλάκια και δεν μου ταίριαζε καθόλου.

Χτες λοιπόν πήγαμε και πάλι στον γιατρό. Νισάφι πια λέω . Αυτή τη φορά θα μου το ανακοινώσει το κορίτσι σκεφτόμουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να τρέχω  για ψώνια βέβαια αμέσως μετά. Το έχουμε σε κακό. Μετά την πρώτη γέννα που το παιδί έμεινε αρκετές μέρες στο νοσοκομείο αλλάξαμε στάση.  Στο δεύτερο είχα ετοιμάσει ότι υπήρχε στο σπίτι αλλά δεν είχα ψωνίσει ούτε μία πιπίλα. είχα φτιάξει μόνο μία λίστα με τα απαραίτητα των πρώτων ημερών και την έδωσα στον άντρα μου. Αν όλα πήγαιναν καλά θα τα ψώνιζε εκείνος. Πράγματι με το που γεννήθηκε ο μικρός μου και σιγουρευτήκαμε ότι δεν θα  την υπήρχε πρόβλημα ξανά πήρε τον γιο μας και πήγαν οι δυο τους για ψώνια. Τα διάλεξαν μόνοι τους. Και μπορεί να ήθελα να ήμουν από μία μεριά να τους καμάρωνα αλλά είχα την ευτυχία στα χέρια μου οπότε ήμουν πλήρης. Έτσι θα γίνει και αυτή τη φορά. Σύντομα θα φτιάξω μια καινούρια λίστα που θα τους την δώσω για να ψωνίσουν μόλις γεννηθεί το μωρό.



Το κακό είναι ότι δεν είμαι σίγουρη για το αποτέλεσμα αυτή τη φορά. Γιατί ναι μας το είπε ότι είναι κορίτσι (με μικρότερη επιφύλαξη τώρα) αλλά το να στέλνεις τρεις άντρες να ψωνίσουν για γυναίκα είναι οξύμωρο. Δεν ξέρω αν  θα έρθουν με φουστανάκι ή με την στολή του Παοκ για την πρώτη της  έξοδο από το μαιευτήριο. Θα θυμηθούν να πάρουν μπιμπερό και πιπίλες σε ροζ χρώμα ή θα τα δω και πάλι μπλε; Πάντως σκέφτομαι να πάρω εκείνα  τα ροζ σοσονάκια που είχα δει  online   τις προάλλες και μοιάζουν σαν παντοφλάκια για την πρώτη της έξοδο. Ε, να μην πάρει και η μανούλα κάτι;

Τις τελευταίες μέρες μοιάζαμε λίγο με το σήριαλ της ''Μουρμουρας''. Με το καινούριο ζευγάρι που τσακωνόταν αν το παιδί θα είναι αγόρι ή κορίτσι. Μόνο που εγώ είχα να αντιμετωπίσω 3 άντρες. Και ενώ ξέρω ότι ο μπαμπάς και ο μεγάλος μου γιος μόλις την δουν θα λιώσουν και θα ξετρελαθούν για τον μικρό έχω ακόμα τις επιφυλάξεις μου. Βλέπετε περίμενε έναν καινούριο φίλο στο παιχνίδι. Να παίζουν με αυτοκινητάκια και όχι με κούκλες.  Αυτό θα είναι μόνο η αρχή βέβαια. Γιατί με τα 6 χρόνια διαφορά που έχουν  δύσκολα θα συγχρονιστούν στα παιχνίδια και τις ασχολίες. Περισσότερο βλέπω να συνεχίσει να ταυτίζεται με τον μεγάλο.

Κατά τα άλλα η κοιλιά άρχισε να φαίνεται. Τις προηγούμενες φορές  ήταν τεράστια από την αρχή. Ενώ τώρα έφτασα τον 6ο μήνα πια για να το καταλαβαίνουν όσοι με βλέπουν και δεν το γνώριζαν. Ακόμα φοράω τα παλιά μου παντελόνια και τα χαμηλά μποτάκια που αγόρασα μια βδομάδα πριν μάθω ότι είμαι έγκυος. Έχουν λίγο τακούνι και γι αυτό τα αποφεύγω στην δουλειά αλλά για εξόδους δεν μπορώ να αντισταθώ. Πρέπει όμως να πάω για ψώνια  σύντομα γιατί από εδώ και πέρα τα ρούχα εγκυμοσύνης είναι πλέον απαραίτητα. Σίγουρα  θα χρειαστώ παντελόνι και καλσόν αλλά πάντα μου άρεσαν οι φαρδιές μπλούζες οπότε εκεί δεν έχω πρόβλημα.


Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα αυτή τη φορά. Ίσως γιατί έχω τόσα ακόμα να σκεφτώ και δεν έχω χρόνο να το συνειδητοποιήσω. Κατι τα δυο παιδια ,κάτι η δουλειά και η ανάγκη να υπάρξει μία οργάνωση στο σπίτι δεν αφήνουν το περιθώριο να σκεφτείς. Μονο φευγαλέα προσπαθώ να σκετώ οτι σε 10 χρόνια θα εχω ενα παιδί στο δημοτικό, ενα στην εφηβεια και ενα  στο πανεπιστημιο. Και πριν προλάβω να φρικάρω θα εμφανιστει κάποιος που θα με χρειάζεται και όλα θα γυρίσουν γύρω από την καθημερινότητα. Ξέρω οτι ξεκινά ενα καινουριο ταξίδι που κάθε μέρα του θα είναι και μία καινουρια πρόκληση που πλεόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και οι πέντε μαζί.



Οι φωτογραφίες  είναι από το pixabay